Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

10_02_22

«H πολυπολιτισμικότητα στο μάθημα των Θρησκευτικών»

Επιστημονική ημερίδα με θέμα «H πολυπολιτισμικότητα στο μάθημα των Θρησκευτικών» διοργανώνει ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Ν. Λάρισας σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου. Η ημερίδα που είναι ενταγμένη στο ετήσιο πρόγραμμα της επιμόρφωσης των θεολόγων εκπαιδευτικών θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 3 Μαρτίου 2010 και ώρα 6 μ.μ. στην αίθουσα «Επιούσιος» του Επισκοπείου (οδ. Ιωαννίνων 3, Λάρισα). Της ημερίδας θα προηγηθεί η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου, στον παρακείμενο του Επισκοπείου ιερό ναό της Αγίας Τριάδος, στις 5 μ.μ.

Στη θεολογική – παιδαγωγική αυτή ημερίδα κεντρικός εισηγητής θα είναι ο γνωστός καινοδιαθηκολόγος, καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Πέτρος Βασιλειάδης, ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα: «Το μάθημα των Θρησκευτικών και η ορθόδοξη κατανόηση της αποστολής της Εκκλησίας σε μια σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία». Θα μιλήσουν επίσης o πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητρόπολης, αρχιμ. π. Αχίλλιος Τσούτσουρας, o Σχολικός Σύμβουλος κ. Απ. Ποντίκας και ο διευθυντής του 14ου Γυμνασίου, θεολόγος – ιστορικός κ. Νίκος Παύλου, ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει ο καθηγητής του Γυμνασίου Αρμενίου, θεολόγος – δημοσιογράφος κ. Χάρης Ανδρεόπουλος.

Στους συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς θα δοθεί Βεβαίωση παρακολούθησης και φάκελος με βοηθητικό – διδακτικό υλικό για το μάθημα των Θρησκευτικών

10_02_20

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων Εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδόξου Πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των Εικονομάχων (αίρεσης που είχε τις ρίζες της στην αίρεση του Μονοφυσιτισμού), των αιρετικών δηλαδή εκείνων που δεν δέχονταν να τιμούν τις άγιες Εικόνες.
Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών (Μεγάλης Σαρακοστής) το έτος 843 μ.Χ, η Θεοδώρα μαζί με το γιό της αυτοκράτορα Μιχαήλ, λιτάνευσαν και αναστήλωσαν τις άγιες εικόνες μαζί με τον κλήρο και το λαό. Από τότε εορτάζουμε κάθε χρόνο την ανάμνηση αυτού του γεγονότος γιατί καθαρίσθηκε οριστικά ότι δεν λατρεύουμε τις Εικόνες, αλλά τιμούμε και δοξάζουμε όλους τους Αγίους που εικονίζουν και λατρεύουμε μόνο τον  Τριαδικό Θεό. Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα και κανένα άλλο είτε Άγιο είτε Άγγελο.

Eκ του Συνοδικού της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου

“Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν τον αληθινόν Θεόν ημών, καί τους Αυτού Αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν Ναοίς, εν Εικονίσμασι, τον μεν ως Θεόν και Δεσπότην προσκυνούντες και σέβοντες, τους δε διο τον κοινόν Δεσπότην ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμονες. Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αυτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξεν. Επί τούτοις τους της ευσεβείας Κήρυκας αδελφικώς τε καί πατροποθήτως εις δόξαν και τιμήν της ευσεβείας, υπέρ ης αγωνίσαντο, ανευφημούμεν και λέγομεν. Των της Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών Βασιλέων, αγιωτάτων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Αιωνία η μνήμη”.

Κάποτε…

  1. Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.
    Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα...
    Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας… Τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype.
    Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.  Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
    Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
    Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.
    Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
    Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.
    Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και... ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
    Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.
    Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
    Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
    Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
    Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
    Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
    Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μ….
    Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.
    Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη,
    σήμερα μας ξεκουφαίνει ο... κάθε αοιδός!
    Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή.
    Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.
    Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.
    Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Ρόζ Πάνθηρα, τον Τόμ και Τζέρυ. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
    Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς, χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό... Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
    Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει»...
    Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
    Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
    Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
    Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό.
    Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίου.
    Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.
    Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
    Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
    Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
    Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα...

  2. Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή...

 

Το είδα στο http://troktiko.blogspot.com/2010/02/blog-post_7650.html και μου κίνησε το ενδιαφέρον…

ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΝΤΑΤΙΚΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Εντατικό μορφωτικό πρόγραμμα διάρκειας 20 ωρών, με αποδέκτες γυναίκες που ασχολούνται με το έργο των Ι. Μητροπόλεων και των ενοριών, διοργανώνει το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατά το διάστημα από 10 έως 22 Μαρτίου 2010 και στόχο την ενημέρωση για τους σύγχρονους προβληματισμούς σχετικά με το ρόλο της γυναίκας στη θεία λατρεία και στο διδακτικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας.

Στο σεμινάριο θα διδάξουν γυναίκες μέλη του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Τμήματος και διδάκτορές του, ενώ θα γίνουν δεκτές όλες οι ενδιαφερόμενες γυναίκες (πρεσβυτέρες, κατηχήτριες, μέλη συμβουλίων, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί κ.α.), τουλάχιστον απόφοιτοι Λυκείου. Απαραίτητη κρίνεται η ανελλιπής παρακολούθηση. Τα μαθήματα θα προσφέρονται δύο φορές την εβδομάδα, το απόγευμα 4μμ-7.30μμ, (Τετάρτη 10/3, Πέμπτη 11/3, Δευτέρα 15/3, Τετάρτη 17/3, Δευτέρα 22/3). Μετά το πέρας θα χορηγηθεί βεβαίωση σπουδών.

Πληροφορίες –εγγραφές σε όλες τις εργάσιμες ημέρες και ώρες στη Γραμματεία του Τομέα Λατρείας, Χρ. Αγωγής και Εκκλ. Διοίκησης, τηλ. 2310 996965, στο ισόγειο του κτηρίου της Θεολογικής Σχολής και στις υπεύθυνες του προγράμματος Καθ. Δήμητρα Κούκουρα, τηλ. 6944779737 dimkou@theo.auth.gr, Λέκτ. Βασιλική Μητροπούλου, τηλ. 6937525672 mitro@theo.auth.gr.

10_02_15

ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΩΡΑ

---------------------------------------------------------------------------------

ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΦΩΤΑ

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

---------------------------------------------------------------------------------

Τότε που οι καιροί περνούσαν βιαστικοί

κι εμείς βγαίναμε να λογαριαστούμε μαζί τους

με ανόθευτα όνειρα και αξόδευτες προσδοκίες,

ξέραμε πώς ανηφορίζαμε και δεν προλαβαίναμε

ούτε να τους διαβούμε με τα πρώιμα μας χρόνια

ούτε και να τους σημαδέψουμε στις ζεστές πολιτείες

που ριζώναμε στις μεγάλες του κόσμου απλωσιές.

 

Επιμέναμε όμως μαζί με τόσους, να πιστεύουμε,

πως θα καταφέρουμε να τους κρατήσουμε

ως ιερή σύνοψη και ιστορίας επιταγή

και ν' αντιστεκόμαστε στην ύποπτη ανακούφιση

που μας οδηγούσε η καλόβολη παραδοχή,

πως είναι προτιμότερη η δική μας προσαρμογή

απ' της ανάγκης των καιρών την αλλαγή.

 

Ακόμη και τώρα που οι καιροί φεύγουν αθόρυβοι,

κι εμάς μας βαραίνει της εμπειρίας η γνώση

απ' τις μικρές και μεγάλες αποτυχίες και διαψεύσεις,

συνεχίζουμε να διεκδικούμε και να δημιουργούμε

το δικαίωμα στο όνειρο και την ουτοπία,

εναρμονίζοντας της ζωής το σκοπό

με της ψυχής την ελευθερία και το χρέος.

 

Με την κάθε γενιά ν' αρέσκεται σε επινοήσεις,

ν' ανακαλύπτει πως γεννιέται και φεύγει νωρίς,

να υποκύπτει σε μεμψιμοιρίες γι' αυτούς που έφυγαν

και να υπαινίσσεται γι' αυτούς που θα έρθουν,

ας συνεχίσουμε γενναιόψυχα, απλά και χωρίς υπερβάσεις,

να βλέπουμε στη γενναιοδωρία της φύσης και της ζωής

πως ήρθαμε και ζούμε στη σωστή και στη δική μας ώρα.

 

ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ 28 (2008), 297

10_02_02




ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ

Δημοσιεύθηκε από kairostheologoi στο 28/01/2010

Καθώς διαβαίνουμε ήδη τον 21ο αιώνα, μεγάλες αλλαγές συντελούνται και εδραιώνονται σταδιακά στην ελληνική κοινωνία. Η προϊούσα εκκοσμίκευση, ο συνεχώς αυξανόμενος πολιτισμικός πλουραλισμός, η αποστασιοποίηση -ιδιαίτερα των νέων- από τις θρησκευτικές κοινότητες και τις παραδόσεις τους, η στροφή σε μια τεχνοκρατική και χρησιμοθηρική αντίληψη για την παιδεία, αλλά και η ανάδυση φονταμενταλιστικών τάσεων είναι μερικές από αυτές. Οι αλλαγές αυτές εγείρουν έντονο προβληματισμό και θέτουν το ζήτημα της επανεξέτασης των όρων και των προϋποθέσεων της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης (ΘΕ) στην Ελλάδα. Η ορατή, πλέον, προοπτική αναθεώρησης του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικού πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθιστά ακόμη πιο επιτακτικό και επίκαιρο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) στο ελληνικό σχολείο.

Παράλληλα, στο ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον αναπτύσσεται ένας εξαιρετικά πλούσιος διάλογος, τόσο για τα θεμελιακά ιδεώδη και τους στόχους μιας εκπαίδευσης που θα συντονίζεται αυθεντικά με τις αγωνίες και τα βαθύτερα υπαρξιακά αιτήματα των νέων, όσο και για τη δυνατότητα των θρησκειών να λειτουργήσουν στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες ως παράγοντες κοινωνικής συνοχής και συναλληλίας. Σε αυτόν το διάλογο, όλο και περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με την εκπαιδευτική θεωρία και πράξη υποστηρίζουν ότι μια ΘΕ που θα εμπνέει τον αμοιβαίο σεβασμό μπορεί να συμβάλει θετικά και ουσιαστικά στη συγκρότηση μιας κοινωνίας, η οποία θα αξιοποιεί δημιουργικά κάθε πολιτισμική και θρησκευτική ετερογένεια, με την προϋπόθεση ότι δεν θα θίγεται το δικαίωμα κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο αυτοπροσδιορισμό.

Έχοντας αυτά κατά νου, θεωρούμε πως πρέπει να απαντήσουμε θετικά στην πρόκληση της εποχής· πως τώρα είναι ο καιρός για την αναβάθμιση της ΘΕ στην Ελλάδα. Πιστεύουμε ότι ένα αναβαθμισμένο ΜτΘ μπορεί πράγματι να λειτουργήσει ως παράγοντας εμβάθυνσης και εμπλουτισμού της ίδιας της δημοκρατίας: ενθαρρύνοντας την κατάργηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων, καλλιεργώντας την υπευθυνότητα και εμπνέοντας την έμπρακτη αγάπη για τον συνάνθρωπο και την κτίση. Μπορεί και πρέπει να συμβάλει το ΜτΘ, ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα, τη γνωστική υποδομή και την ψυχική ευρυχωρία για έναν απροκατάληπτο και εποικοδομητικό διάλογο, με αποδοχή και σεβασμό της θρησκευτικής ετερότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απεμπολούν ή σχετικοποιούν τη δική τους -θρησκευτική ή μη- ταυτότητα.

Ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης έχει ανάγκη από μια Θεολογία «ανοιχτών οριζόντων»: διαλεκτική με τον Άλλο και τίμια με τον Εαυτό της. Μια Θεολογία, που μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του θρησκευτικού φαινομένου, των πηγών της ορθόδοξης παράδοσης και της εν γένει πνευματικής κληρονομιάς του πολιτισμού μας διακρίνει, αλλά δεν διαιρεί. Μια Θεολογία, που όχι μόνο δεν παραβιάζει την ελευθερία της συνείδησης αλλά, αντίθετα, τη θεωρεί «ιερό κέντρο» της ανθρώπινης ύπαρξης και ιδρυτική προϋπόθεση για τη συγκρότηση της κοινωνίας. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υποστηρίζουμε τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του ΜτΘ για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους: διότι μέσα από τη γνώση αποκτά περιεχόμενο η ελευθερία.

Σε αυτό το πλαίσιο προβληματισμού για την ΘΕ στην Ελλάδα, δεν παραγνωρίζουμε ούτε υποτιμούμε τα όσα θετικά έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια, σε μια προσπάθεια να αποβληθεί ο κατηχητισμός και να βελτιωθεί η διδακτική προσέγγιση του -κατά βάση μονοφωνικού- ΜτΘ. Ούτε, βέβαια, θεωρούμε πως η αλλαγή του ΜτΘ μπορεί να εξαντληθεί σε μια απλή διακηρυκτική-ιδεολογική πρόταση, που αγνοεί αβασάνιστα τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις της σχολικής πραγματικότητας.

Στην προοπτική αναμόρφωσης της ΘΕ, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του ΜτΘ (Πολιτιστικό, Βιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.ά.)· να εργαστούμε συντονισμένα και μεθοδικά, ώστε να κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης. Ανάμεσα σε μια εκτός χρόνου αντίληψη, που υπεραμύνεται πεισματικά ενός ΜτΘ μονοδιάστατου και παρωχημένου, και σε μιαν άλλη, εκτός τόπου αυτή, που ισοπεδώνει αδιάκριτα στο όνομα της ουδετερότητας την ιδιαιτερότητα, προβάλλει η ανάγκη για μια τρίτη πρόταση εντός τόπου και χρόνου, γόνιμη και συνθετική, που να λειτουργεί όπως ο διαβήτης: με το ένα σκέλος να πατάει γερά στο δικό του πολιτισμό και με το άλλο να εκτείνεται διαλεκτικά στον Άλλο, «ιχνογραφώντας» τη συνομιλία. Η εποχή μας και τα παιδιά της δεν έχουν ανάγκη από μια σειρά παράλληλων μονολόγων ούτε από ένα καταιγισμό θρησκευτικής πληροφορίας. Ο καιρός απαιτεί το ΜτΘ να ανοιχτεί στον αναγκαίο διάλογο των ιδεών και των πολιτισμών, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα με υπευθυνότητα και επιστημονική επάρκεια τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που πρέπει να διέπουν τον διάλογο αυτόν, μακριά από άγονες αντιπαραθέσεις και ιδεοληψίες. Πιο συγκεκριμένα, οφείλουμε:

α. Να εξηγήσουμε με σαφήνεια και ειλικρίνεια στην ελληνική κοινωνία τους λόγους, για τους οποίους είναι επείγον και απαραίτητο να υπάρχει μια κοινή θρησκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές επιλογές τους. Εκτός από την προβολή των στατιστικών στοιχείων, που καταγράφουν τη θρησκευτική και πολιτισμική «ποικιλοχρωμία» των σχολικών τάξεων, χρειάζεται να αναδείξουμε τις επιπτώσεις και τις προοπτικές που αυτή έχει στην ίδια τη ζωή και στην ανάπτυξη των μαθητών· τα συγκεκριμένα προβλήματα, αλλά και τις ευκαιρίες που παρέχει η νέα αυτή σχολική συνθήκη.

β. Να εκτιμήσουμε την αγωνιώδη αναμέτρηση των σημερινών νέων με τα υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα (τη μοναξιά, την αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, την οικολογική απειλή κ.ά.) και να συμπορευθούμε μαζί τους μαρτυρώντας την ελπίδα. Το ΜτΘ έχει το προνόμιο, αλλά και το χρέος να εκφέρει λόγο που να συγκροτεί την ύπαρξη και να ιχνηλατεί πρόταση συνεκτική της ζωής, είτε μέσα από τη μελέτη, την ερμηνεία και την ανάδειξη του οικουμενικού και επίκαιρου λόγου της ορθόδοξης θεολογίας και των άλλων χριστιανικών παραδόσεων, είτε μέσα από τη σπουδή και την κατανόηση των άλλων θρησκειών και των φιλοσοφικών συστημάτων. Χρέος ιδιαίτερα επιτακτικό στις μέρες μας, καθώς σημειώνεται μια γενικότερη υποχώρηση των ανθρωπιστικών σπουδών στο όνομα μιας τεχνοκρατικής και χρησιμοθηρικής εκπαίδευσης, η οποία μπορεί να βελτιώνει τη διαχειριστική ικανότητα, αφήνει όμως να ατροφεί επικίνδυνα ο στοχασμός και η κρίση.

γ. Να διαμορφώσουμε μια νέα και λειτουργική πρόταση για το ΜτΘ, που να υπερβαίνει την τρέχουσα μεταβιβαστική και διαχειριστική αντίληψη για την εκπαίδευση. Άλλωστε, είναι πια κοινά αποδεκτό ότι η γνώση δεν είναι μόνο προϊόν μεταβίβασης, αλλά ανακαλύπτεται και παράγεται και από τον ίδιο τον μαθητή. Επομένως, το Αναλυτικό Πρόγραμμα αλλά και τα διδακτικά βιβλία είναι ανάγκη να αποβάλουν τη λογική μιας κλειστής και προκατασκευασμένης γνώσης. Θα πρέπει να παρέχουν τη δυνατότητα για μια ουσιαστική και δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στον μαθητή, στα περιεχόμενα και στον δάσκαλο, που θα εδράζεται στην ερμηνεία, στην κριτική και στον διάλογο. Στην προοπτική αυτή, θα πρέπει να επεξεργαστούμε μια νέα καθολική προσέγγιση της γνώσης, καθώς και τη συνακόλουθη μεθοδολογία, ώστε το ΜτΘ να μην εξαντλείται στην «πληροφόρηση γύρω από» τις θρησκείες, αλλά να στοχεύει σε μια «μάθηση από» τις θρησκείες, που θα διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα του μαθητή.

δ. Να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός λειτουργικού πλαισίου συνεργασίας και αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις τρεις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

ε. Να μελετήσουμε τις ευρωπαϊκές θρησκειοπαιδαγωγικές εξελίξεις και να διαλεχθούμε με τους ευρωπαίους συναδέλφους μας. Πέρα από τις διαφορές, υπάρχουν αναμφίβολα ομοιότητες και αναλογίες, καθώς και το κοινό ευρωπαϊκό αίτημα για μετεξέλιξη και αναβάθμιση της ΘΕ.

στ. Να συμβάλουμε στη δημιουργία πλαισίου διαλόγου με όλους τους φορείς, που είτε εμπλέκονται θεσμικά (Υπουργείο Παιδείας, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πολιτικά κόμματα, Θεολογικές σχολές κ.ά.) είτε έχουν νόμιμο και θεμιτό ενδιαφέρον σχετικά με τη ΘΕ (Διοικούσα Εκκλησία, Θρησκευτικές κοινότητες, Ανεξάρτητες Αρχές, Σύλλογοι κ.ά.), μέσα από τη διοργάνωση συνεδρίων και σεμιναρίων, την έκδοση περιοδικού και τη δημιουργία ιστοσελίδας.

Έχουμε την πεποίθηση πως αυτό το αναγκαίο βήμα για την αλλαγή της ΘΕ δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ερήμην των εκπαιδευτικών, που αναμετρώνται καθημερινά με τις απαιτήσεις, αλλά και τις ανεπάρκειες του ΜτΘ. Εκτιμούμε πως είναι πια καιρός να συμβάλουμε και εμείς θετικά και με επεξεργασμένες προτάσεις στο διάλογο για τις αναγκαίες αλλαγές. Αυτό, όμως, μπορεί να γίνει μόνο νηφάλια και συλλογικά μέσα από τη συνδρομή όλων μας. Για το σκοπό αυτό, προχωρούμε στην ίδρυση του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ -για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» και απευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής σε αυτόν.

Μήνυμα ενάντια στη λογοκλοπή

Μήνυμα ενάντια στη λογοκλοπή