Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

20_05_25

Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

 Mountains and more sky #flights #summer...
"Mountains and more sky #flights #summer..." by jeremiah.andrick is licensed under CC BY 2.0 

Τα μάτια σου,των θαυμάτων της γης προσκυνητάρι,
αγιογραφία της σοφίας και πληρότητας του κόσμου
και θυσιαστήριο προνόησης για τις βεβαιότητες της ζωής.
Τα χέρια σου δυο στάχυα ξανθά τ' ουρανού τεντωμένα,
τ' αψήλου αθώριαστες κορφές, πέρα και πάνω από βλέψεις,
δυο λάβαρα γνώσης,αναπεταρισμού και συνέχειας υψωμένα,
να φέρεις τον ήλιο φώτισμα και μερτικό σε ασύνορες χώρες,
να φράξεις με κρίνα και χέρια σφιγμένα τους φράχτες,
να φυτέψεις απροσποίητο γέλιο και μιλιά ανυπόκριτη στους δρόμους.

Ασχημάτιστες ακολουθίες,στρογγυλεύουν αβέβαιες πεποιθήσεις,
μικρές αυλές ,ανήσυχες γωνιές, κοινωνούν αναφορές και μαντάτα
και μισεμοί και αποδημίες βαθαίνουν λογισμούς και εποχές πλαταίνουν.
Βήματα  και  έδρες, μνημονεύουν αριθμούς,επιλογές και ευδοκίες,
εισηγητές και ταγοί κορυφώνουν ιδεολογίες και συνειδήσεις,
χειροκροτητές κι αντιρρησίες επιμένουν σε αφορμές και υπερβάσεις,
να προλάβεις αδογμάτιστο το αύριο, πολύφωνη τη σιωπή,
να προστρέξεις βιγλάτορας της ανάγκης, της ιστορίας αφηγητής
και να προσφέρεις προοπτική του θείου και μνήμη ανθρωπινή.

Δύστροπος σεβασμός η αυτογνωσία τους και αντάλλαγμα η ευθύνη,
σχήμα  και λόγος η μέρα τους η χθεσινή και η αυριανή απορία,
τι μέγα το χάσμα του ευδαιμονισμού από την κομπορρημοσύνη.
Το δίκιο τους ενέχυρο και το χρέος τους αναστολή και δίκη,
έλλειμμα προγραμματισμού η φήμη τους κι απίστωτη η δόξα,
γι' αυτό και κάθε γενιά που τρόμαζε και τούτη που εξουσιάζει,
σε είδαν ως παράσταση αθωότητας και δική τους ετυμηγορία
και σ' είπαν θεό δημιουργό μιας νέας δογματικής αλήθειας,
αφού ένας θεός πιστεύει και ορθοφρονεί στο ψέμα, γιατί δεν το ξέρει.


20_05_04

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ 
 
 P1011557
 
Στο πρώτο σου βήμα,
μ’ εκείνο το καθάριο και βέβαιο βλέμμα,
γύρισα την πρώτη μου σελίδα.
Την πρώτη φορά που αμήχανα
πρόφερα μισόλογα με κόμπους,
μου έγνεψες την ελπίδα.
Και κινήσαμε μαζί το μεγάλο δρόμο.
Από την  άκρη της γης
ως τ’ ουρανού τη στράτα.
Και πηγαίναμε μαζί. Πάντα μαζί.
Πότε  ’γώ στα βήματά σου,
πότε στις σελίδες μου εσύ.
Κι όλο τρέχαμε, όλο τρέχαμε,
πότε στις βεβαιότητές σου και τη βιάση
πότε στο ξάφνιασμα και την άργητά μου.
Κι ανάσαινα να σε προλάβω φέγγισμα
και σώπαινα όνειρο να σ’ αγγίξω.
Το γέλιο σου κόκκινη ανατολή
κι η αγωνία μου λιόγερμα βαθύ.
Αυγερινός εσύ και αύρα πρωινή ,
αγέρι δειλινού εγώ κι Αποσπερίτης.
Διάβαινες μπροστά κι εγώ ακολουθούσα.
Χρώμα και μύρο η άνοιξη
στα σίγουρα βήματά σου,
ωδή και ύμνος στις σελίδες μου
το λάμπρισμα της μορφής σου.
Και τάχυνα, το ρυθμό μου να ισιώσω
και θάρρεψα αντίλαλος της φωνής σου,
να σε ακούσω προσευχή,
πίστη κοινή να σε σμιλέψω,
παράκληση οι μύχιες πεθυμιές
κι απάντημα ζωής η απόφασή σου.
Και φίλιωνα και αντέγραφα
στις άγραφες σελίδες μου αλήθειες,  
πύκνωμα λόγου και άνοιγμα ψυχής,
όρκους τιμής και δόκιμες υποσχέσεις.
Με κοίταξες, τις  σκέψεις μου αφουγκράστηκες 
και γρηγόρεψες την υπεράσπισή μου.
«Φιλόσοφος γαρ!
Οι σελίδες σου το γράφουν.
Ο χρόνος είναι πρόβλεψη
και  πρόσταγμα ανάγκης η αγάπη.
Του νου το ταίριασμα  αποζήτηση
και της ψυχής το μιλητό αρμονία.
Φιλόσοφε γαρ!
Οι γειτονιές δε σμίγουνε.
Γνωρίζονται ,αγαπιούνται
μα μένουν γειτονιές»!
Και φάνταζες ανθισμένη μυγδαλιά
και μάκραινες κελαηδισμός τ’ Απρίλη
και έμενα δέντρο φθινοπωρινό
κι αλάργευα νυχτοπουλιού απόηχος.
     Γιώργος  Αλεξανδρής

Μήνυμα ενάντια στη λογοκλοπή

Μήνυμα ενάντια στη λογοκλοπή