Κάποτε, στα χρόνια της οργής και της αμφισβήτησης,
τότε που δεν υπήρχε μια καινούρια μέρα
και δεν ακολουθούσε μια διαφορετική γενιά,
με αυθορμητισμό και αυτοπεποίθηση,
άδολοι ομφαλοσκόποι κι εκκεντρικοί οραματιστές,
θέλαμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, ομήγυρη η γη,
να βγούμε μπροστά απ’ την ιστορία, άλλοι καιροί,
και να φέρουμε τη ζωή, ασίγαστο πάθος και ορμή,
έτσι όπως την άθροιζαν ανατροπείς και μύστες,
σχεδίασμα ονείρων και προσδοκίας προβολή.
Τώρα, στα χρόνια της συνείδησης και του χρέους,
που οι μέρες έχουν μαρτυρίες και αναφορές,
που γίνεται ευθύνη ο λόγος και η ανάγκη ομολογία,
με περίσκεψη και προβληματισμό, άλλοι καιροί,
ανεπιβεβαίωτοι ιδεολόγοι και αμφίθυμοι ουτοπιστές,
ανακαλούμε αλήθειες, βεβαιότητες και εμμονές,
σκύβουμε σε περιθώρια, κενά και διαψεύσεις,
αναγνωρίζουμε συμβιβασμούς και επαναλήψεις,
κι αφήνουμε ύποπτη σκέψη να μας προκαλεί,
αντί του κόσμου ν’ αλλάξουμε εμείς.
Αύριο , σε χρόνια ανερμάτιστα και υποθηκευμένα,
κλειστές θητείες αυταρχισμού κι αυθαιρεσίας,
που οι συναινέσεις και οι προσωπικές θυσίες
θα είναι μεθοδευμένη αντίληψη και συμπεριφορά,
θα επιμένουμε υπάκουοι κι αθώοι, άλλοι καιροί,
να χωράμε στη σύγχυση και την υποταγή
χωρίς αυτοαναίρεση και δίχως ενοχή.
Του Γιώργου Αλεξανδρή
---------------------
Το ποίημα, επίκαιρο όσο ποτέ, είναι το πρώτο που αναρτάται στο ιστολόγιο από τα "Έξι ασταθή βήματα μέχρι τη βεβαιότητα".
Τόσο αυτό, όσο και τα υπόλοιπα που θα αναρτηθούν, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Έρευνα Τρικάλων, τους τελευταίους έξι μήνες.
Κάθε ημέρα θα αναρτάται και ένα βήμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου