Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ … ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

Γκίκας Αλέξανδρος & Μητροπούλου Βασιλική

Εισήγηση που παρουσιάστηκε στο:
 Περίληψη

Η πρόταση διδασκαλίας που παρουσιάζεται, στηρίχτηκε στις κοινωνικοπολιτιστικές θεωρίες μάθησης και στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα ΔΕΠΠΣ (ΦΕΚ 303/13-3-2003). Οι μαθητές κλήθηκαν να εμπλουτίσουν σταδιακά και να οργανώσουν τη γνώση τους σε όλο και περισσότερο σύνθετες δομές, έχοντας πάντα ως βάση τη διδακτική του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η ενότητα στην οποία στηρίχθηκε η πρόταση, ήταν μέσα από το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου και είχε τίτλο: «Ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα». Το μέσο που χρησιμοποιήθηκε ήταν το Διαδίκτυο και ένα από τα εργαλεία του Web2.0, το Wiki. Έτσι, το μάθημα διαμορφώθηκε ως: "Ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα… μέσω Διαδικτύου". Οι μαθητές εργαζόμενοι ατομικά ή ομαδικά, άντλησαν υλικό από το Διαδίκτυο και συνεργαζόμενοι ανάρτησαν το υλικό στο συνεργατικό ιστότοπο (http://apostolospaulos.pbwiki.com/) που δημιούργησαν για το σκοπό αυτό. Με τον τρόπο αυτό ανέπτυξαν μεταγνωστικές δεξιότητες, έμαθαν να συνεργάζονται, πώς να συνεισφέρουν εποικοδομητικά στην ομάδα και εμπλούτισαν τις γνώσεις τους, μαθαίνοντας πως να μαθαίνουν.

Λέξεις Κλειδιά: Διδασκαλία Θρησκευτικών, Διαδίκτυο, Wiki, Κοινωνικός Εποικοδομητισμός,
Εισαγωγή

Σήμερα, στον αιώνα του Διαδικτύου, τα συνεργατικά εργαλεία του, αρχίζουν να χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και μπορούν, με την εφαρμογή των κοινωνικοπολιτιστικών θεωριών μάθησης, όπως του κοινωνικού εποικοδομητισμού, (Vygotsky, 1978) να προσφέρουν «κάτι διαφορετικό» στην εκπαιδευτική διαδικασία και να οδηγήσουν τους μαθητές στην προσέγγιση της γνώσης, με έναν ελκυστικό τρόπο (Γκίκας κ.ά 2008).

Η ενσωμάτωση των διαδικτυακών συνεργατικών εργαλείων στη διδασκαλία υποστηρίζεται από το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών ΔΕΠΠΣ (ΦΕΚ 303/13-3-2003) και είναι δυνατό να σηματοδοτήσει το μέλλον της εκπαίδευσης με τη μετάβαση από το Σχολείο 1.0 στο Σχολείο 2.0 (Hargadon, 2007).

Η πρόταση διδασκαλίας στηρίχτηκε στις κοινωνικοπολιτιστικές θεωρίες μάθησης και στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα ΔΕΠΠΣ, (Φ.Ε.Κ. 303/13-3-2003), οι οποίες μπορούν να χρησιμεύσουν ως πλαίσιο οργάνωσης και ανάπτυξης ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας. Κριτήρια επιλογής της διδακτικής πρότασης αποτέλεσαν η δυνατότητα ενεργητικής εμπλοκής των μαθητών σε αυθεντικές δραστηριότητες καθώς και η αξιοποίηση προηγούμενων γνώσεων και εμπειριών τους.

Η συνέχεια –> εδώ.

Η Εκκλησία της Ελλάδος γιορτάζει τη μνήμη του ιδρυτού της Αποστόλου Παύλου

Με λαμπρότητα θα εορτάσει και εφέτος η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την ιερή μνήμη του μεγάλου Αποστόλου των Εθνών Παύλου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών σε συνεργασία με το πρόγραμμα «Αλληλεγγύη με τους χριστιανούς της Παλαιστίνης και της Μέσης Ανατολής» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών διοργανώνει Διεθνές Συνέδριο με τίτλο,
"Η χριστιανική παρουσία και η μαρτυρία στη Μέση Ανατολή σήμερα:
Θεολογικές και πολιτικές προκλήσεις",
με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά/αγγλικά που θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό Θεσσαλίας από τις 20 έως τις 22 Ιουνίου 2011.
Το συνέδριο περιλαμβάνει τους παρακάτω θεματικούς άξονες:
Α. Ζώντας ως χριστιανοί υπό κατοχή
Β. Η θέση των χριστιανών στη Μέση Ανατολή
Γ. Μάρτυρες ζωντανής εμπειρίας
Στο συνέδριο μεταξύ άλλων θα μιλήσουν :
Δρ Tarek Mitri (πρ. Υπουργός της Κυβέρνησης του Λιβάνου)
H.E. Ambassador Afif Safieh, (Πρώην Πρέσβης της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ουάσιγκτον, τη Μόσχα και το Βατικανό)
π. Philip Le Masters (Ιερέας της Ορθόδοξης Αντιοχειανής Αρχιεπισκοπής της Βόρειας Αμερικής, Κοσμήτωρ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Θρησκείας, McMurry University, ΗΠΑ)
Elizabeth Prodromou (Επ. Καθηγήτρια στο Boston University, Μέλος της Αμερικανικής Επιτροπής για τις θρησκευτικές ελευθερίες στην υφήλιο)
Δρ Mary Miκhael (Πρόεδρος της Near East School of Theology, Βηρυτός)
Σταύρος Ζουμπουλάκης (Διευθυντής του περιοδικού Νέα Εστία, Πρόεδρος ΔΣ του Ιδρύματος «Άρτος Ζωής»)
Δρ. Αικατερίνη Τσαλαμπούνη, Λέκτωρ του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής
Θεολογίας του Α.Π.Θ.
Mrs Vivian Fahmy, Σύμβουλος, Εθνικό Συμβούλιο Πληθυσμιακής Πολιτικής, Συνεργάτης
του Κοπτικού Κέντρου Κοινωνικών Σπουδών, Κάιρο
Deacon Sevan Nazareat Sankrim, Αρμενική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βαγδάτης
Έναρξη: Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011, 9.00 π. μ.
Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής ως τις 15 Ιουνίου, στη Γραμματεία της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών τηλ. 24210 - 93551, 93553, 93573,
e-mail: info@acadimia.gr και στην ιστοσελίδα www.acadimia.gr

Την αποτίμηση του Συνεδρίου μπορείτε να τη δείτε εδώ

«Πού πάμε;»

«Πού πάμε;» 

(Άρθρο του Αρχιεπισκόπου στον Κυριακάτικο Τύπο)

Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες που περνά ο τόπος μας ο δημόσιος λόγος γίνεται δύσκολο άθλημα. Από τη μια είναι δημοφιλής η ανέξοδη επιλογή να γίνει καταγγελτικός, αλλά κινδυνεύει να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, αν προσπαθήσει να γίνει παρηγορητικός και ενισχυτικός. Και όμως, πρέπει να αρθρωθεί λόγος.

Από ολοένα και περισσότερους διατυπώνεται η άποψη πως η έξοδος από την οικονομική κρίση στην οποία έχουμε βρεθεί θα διευκολυνθή αν συνοδεύεται από ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή δηλαδή των στάσεών μας απέναντι στη ζωή και στη κοινωνία. Οι ημέρες μας ευνοούν τους στοχασμούς μας σχετικά με αυτή την αλλαγή σελίδας.

Τα σφάλματα που διαπράξαμε ως λαός και τα οποία μας έφεραν σε αυτό το κατάντημα είναι ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα. Θα ήθελα όμως να επισημάνω πως οι προδιαγραφές για μιαν υγιέστερη κοινωνική ζωή είχαν διατυπωθεί αιώνες πριν, μέσα από την θεολογική μας παράδοση.

Για παράδειγμα ως προς την ανάγκη ενότητος, τόσο σπάνιας για το έθνος μας, ο Απόστολος Παύλος είχε συμβουλεύσει: "Προσέξτε γιατί αν δαγκώνει ο ένας τον άλλο θα αλληλοεξοντωθήτε μεταξύ σας". Ο Μέγας Βασίλειος είχε επισημάνει ότι "κάθε τι στη φύση και όλα τα ανθρώπινα πράγματα έχουν όρια και τέλος εκτός από τον τόκο (!)", υποδεικνύοντας έτσι την οιονεί μεταφυσική προέκταση που λαμβάνει το χρήμα στις συνειδήσεις, όταν κυριαρχεί η απληστία, μια διάσταση που φέρει πελώρια ευθύνη για τις σημερινές τρομακτικές ανισότητες.

Εξ άλλου ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνιστά κάτι που φαίνεται να λησμονήσαμε: "Κανείς από όσους ασκούν χειρωνακτικό επάγγελμα να μην ντρέπεται, αλλά να ντρέπονται, όσοι τρέφονται άδικα και μένουν αργοί" προσθέτοντας ότι "τα γνωρίσματα του αληθινά φιλοσοφημένου και καλλιεργημένου ανθρώπου είναι η περιφρόνηση του πλούτου και της δόξας, καθώς και το να είναι ανώτερος από φθόνο και κάθε πάθος".

Ακόμη, ο ησυχαστής άγιος Γρηγόριος Παλαμάς με τόλμη καταγγέλει ως πλεονέκτη "όχι μόνο εκείνον που σφετερίζεται τα ξένα αλλά και αυτόν που που οικειοποιείται τα κοινά, δηλαδή όχι μόνον εκείνον που αδικεί κάποιον άλλο αλλά και αυτόν που δεν μεταδίδει στους έχοντες ανάγκη από αυτά που νόμιμα απέκτησε".

Παραθέτω ελάχιστα παραδείγματα, απλώς ενδεικτικά, από τις άφθονες εκείνες παρακαταθήκες αληθινής πνευματικότητος που μας κληροδότησαν οι άγιοι πρόγονοί μας. Εμείς απλώς διαπιστώνουμε πόσο μικροί σταθήκαμε απέναντι σε αυτές τις παραινέσεις και ότι τώρα απλώς θερίζουμε τις συνέπειες της αφροσύνης μας.

Οπωσδήποτε θα μπορούσε να ακουστεί εδώ ο αντίλογος:

Οι παραπάνω θέσεις αντανακλούν μια γενικότερη ηθική υπευθυνότητα την οποία ενδεχομένως συμμερίζονται και άνθρωποι μη πιστοί. Είναι αλήθεια αυτό και πράγματι τιμούμε τους αδελφούς μας που αγωνίζονται να παραμένουν ακέραιοι και συνεπείς, με ηθικές αρχές χωρίς να έχουν την αναφορά τους στην θρησκευτική πίστη. Στηρίζουν την κοινωνία και αποτελούν παραδείγματα για όλους μας. Όμως δεν είναι δυνατό να παρασιωπήσουμε το ξεχωριστό κίνητρο της ηθικότητας των πιστών χριστιανών: την επίγνωση ότι κάθε συνάνθρωπος αποτελεί εικόνα Θεού και γι` αυτό κάθε μορφή αδικίας προσβάλλει τον Ίδιο τον Δημιουργό. Η ένταξη στον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής προσφέρει το πλεονέκτημα της ηθικής στάσης όχι απλώς ως υπακοής σε αφηρημένες αρχές αλλά ως αγάπης προς τα ζωντανά πρόσωπα του Θεού και των εικόνων Του.

Μια τέτοια στάση ζωής έχει εμπνεύσει πολλές και ποικίλες μορφές κοινωνικής συμπαράστασης. Στον εκκλησιαστικό χώρο, εκτός από την αθόρυβη συμπαράσταση στα ποικίλα προβλήματα των ανθρώπων την οποίαν έχουν επωμισθεί οι κληρικοί μας, έχουμε συχνά την ευλογία να συναντούμε αξιοζήλευτες δράσεις κοινωνικής υπευθυνότητος των λαϊκών αδελφών μας, πάντα εθελοντικές, αφανή στήριξη στην οικογένεια, εργασία σε συσσίτια, φροντίδα απόρων, συμπαράσταση σε εφήβους και νέους, μέριμνα για μετανάστες, ιεραποστολή σε μακρυνές και δύσκολες χώρες, προσφορά σε νεανικές ομάδες και κατασκηνώσεις και άλλα πολλά. Αν σε αυτές προστεθούν και οι ανθρωπιστικές δράσεις από μη εκκλησιαστικούς χώρους καθώς και οι διάφορες μορφές αυτοοργάνωσης με στόχο την κοινωνική αλληλεγγύη οι οποίες εμφανίζονται τελευταία, τότε μάλλον δικαιούμαστε να ελπίζουμε. Ο λαός μας διαθέτει ακόμη μεγάλα αποθέματα ανθρωπιάς και δυναμισμού.

Αλλά δεν αρκούν. Χρειάζεται να κινητοποιηθεί μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας. Το κυριώτερο: απαιτείται μια εμβάθυνση στην πνευματική μας κληρονομιά, ώστε να προκύψει μια νέα ιεράρχηση των αξιών μας.

Καθώς ατενίζουμε με δέος και σφίξιμο καρδιάς τα οικονομικά μέτρα για την έξοδο από την κρίση, ταυτόχρονα αγνοούμε και αναρωτιόμαστε ποιό τοπίο θα αντικρύσουμε βγαίνοντας από αυτήν; Ποιές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις θα έχουν τα εν λόγω μέτρα στην οικογένεια, στις εργασιακές σχέσεις, στα όνειρα της νεολαίας; Σε ποιά κατάσταση θα βρεθούν, με τα νέα δεδομένα, η ελληνική κοινωνία και (γιατί όχι;) η ελληνική πολιτεία μέσα στη διεθνή πραγματικότητα; Ποιό κοινωνικό ήθος θα γεννηθή αύριο;

Θα αποτελεί μοιραίο λάθος να παρακολουθούμε παθητικά αυτή τη διεργασία σχηματισμού του νέου τοπίου. Εφ` όσον λιγότερο η περισσότερο, υπήρξαμε όλοι μέρος της κρίσεως, μπορούμε να γίνουμε μέρος της αλλαγής. Έχουμε και τη δυνατότητα και το καθήκον να συμβάλουμε στη διαμόρφωση της υγιέστερης κοινωνίας που όλοι επιθυμούμε και οραματιζόμαστε. Μόνο που για το έργο αυτό χρειαζόμαστε τον κατάλληλο πνευματικό εξοπλισμό.

Θα αρπάξουμε την ευκαιρία;

Πρόναος, Τεύχος 476, 6 Ιουνίου 2011

Πρόσκληση