Τούτο το ασχημάτιστο πλήθος
με τα σφιγμένα χείλη και τα σκοτεινά μάτια
που σάστισε στην ήττα της εποχής του,
κι αυτός ο ασυμμάζευτος λόγος
που κούρσεψε τον πανικό και την υστερία
με δυο κραυγές στο φόβο του
και μια βρισιά στην οργή του,
χώρεσαν ως ενοχή και
ψέμα στην επόμενη ημέρα,
αιχμάλωτοι στις αρχές και το δίκαιο της ευθύνης .
Τούτοι οι ευρύλαλοι ταγοί
με το κηρύκειο της προσφοράς και την τήβεννο της πειθούς
που στασίασαν στα κενά και τις απουσίες,
κι αυτοί οι κλητοί συνοδοιπόροι
που θυσίασαν στην πτώση και την αναδοχή
με δυο κρυφές αποστροφές
και μια φανερή συνηγορία,
υπέκυψαν στην οφειλή και τη γοητεία των επετείων
στοχαστές στην παρόρμηση και τον μηρυκασμό.
Πεζοί και χαλκευμένοι οι καιροί
σε δοκησίσοφες σκηνές και πράξεις επιστασίας
να έχει σχήμα η ζωή και η συνέχεια άκρη,
και οι άνθρωποι προβλέψιμοι
στης μνήμης το ανάθεμα, στην οιμωγή του οίστρου.
Χωρίς της ουτοπίας
την πλησμονή,
την προσφυγή στου ονείρου την προφητεία,
χωρίς την αποκοτιά και τ’ ανέφικτου την τυραννία,
ήττες και επέτειοι την ιστορία θα ορίζουν.
Λίγες μέρες πριν από το Πάσχα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, η πένα του Γιώργου Αλεξανδρή χαράζει βαθιά και ανεξίτηλα σημάδια, σε όσους διαβάζουν αυτούς τους στίχους...
Πόσο τραγικά αληθινά επαναλαμβάνεται η ιστορία!
Η εικόνα είναι από: http://alexgger.blogspot.gr/2012/12/blog-post_30.html
