ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΚΙ
ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ
του Γιώργου Αλεξανδρή
Πάντα επίκαιρος ο Γιώργος Αλεξανδρής, ευαισθητοποιημένος, αφουγκράζεται το σφυγμό της σημερινής κατάστασης στην πατρίδα μας και αναρωτιέται για το πως θα πορευτούμε στο αύριο χωρίς: "ένοχη οργή και [...],
χωρίς εμμονές [...]".
Όταν έρχονται
ημέρες χωρίς προβληματισμούς και ανησυχίες,
μέρες πιστής
αντιγραφής, χωρίς αμφισβητήσεις και φοβίες,
οι νύχτες φεύγουν
χωρίς σχεδιασμούς και επινοήσεις,
νύχτες μικρής
απόστασης, χωρίς στασιασμούς και αποδράσεις.
Όταν στους δρόμους
συναλλάσονται ο συμβιβασμός και η σιωπή,
δρόμοι στενάχωροι,
που αδειάζουν σε μια αβασάνιστη επιστροφή,
πίσω απ΄τις πόρτες
ζυγιάζονται ο εφησυχασμός και η μικροθυμία,
πόρτες ερμητικά
κλειστές, στην εύτακτη και παιδευμένη αυτοφοβία.
Όταν αδιάτακτοι
ειδήμονες εκποιούν γενιές και ιστορία,
ειδήμονες,
επίσκοποι των καιρών και μπροστάρηδες με προσωπεία,
δικάζονται οι
αιρέσεις του στοχασμού και της προφητείας,
αιρέσεις, ως σύμβολο
αναχρονισμού και αρνήσεις ευνομίας.
Όταν συντεταγμένα
πλήθη σε συνθήματα εκποιούν τη μοναξιά τους,
πλήθη ετερόκλητης
σύστασης και ευκαιριακής ομογνωμίας,
μεθοδεύονται
υπαρξιακές αλλοτριώσεις και εύβουλες ψευδαισθήσεις,
αλλοτριώσεις, ως
χρίσμα καταξίωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όταν στερεύει η ζωή
από όνειρα, πεποιθήσεις και ουτοπίες,
ζωή που χαλκεύεται
στο δείλιασμα την απόγνωση και τις παραιτήσεις,
πώς να θεριέψει η
μνήμη ένοχη οργή και παρηγορήτρα,
μνήμη αυριανή,
χωρίς εμμονές, ευαισθησίες και αποζητήσεις.
