ΕΠΙΓΕΙΕΣ  ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

 

"Boy ground reading letter or" by J. Paul Getty Museum is marked with CC0 1.0.

Στις ανοιχτές κι ολόγιομες παλάμες της γης,
αφειδώλευτο άφηνε το βλέμμα του ο ήλιος
και οι άνθρωποι,ακέραιες ψυχές και αδέσποτες φωνές,
αναμάρτητη ακουμπούσαν την πλησμονή και τη βιασύνη.

Τ’ αψήλου η ομορφιά και η μετάληψη πιο κάτω.

Στις ψηλόλιγνες κορφές, ανίσκιωτο του θεού το βλέμμα,
στις ξέφραγες απλωσιές, αβίαστη η συντριβή και το σχώριο
και στις γαλάζιες απεραντοσύνες η φυγή και το απάγκειο,
για να ‘χει πρόσφορα κι απλόχερο μοίρασμα η ζωή.

Το όνειρο μια αγκαλιά και η λύτρωση ένα βήμα.

Στο ψηφιδωτό του χρόνου, σχήματα μικρών επιθυμιών
και χρώματα κρυφών πειρασμών,δειλά ψηλαφίσματα
στη μαγεία του άγνωστου και στη δεσποτεία της γνώσης
για μια βέβαιη παραδοχή, σε μια αιώνια επιστροφή.

Στ’ ασήμαντα το στέγασμα και στα απλά το πάθος.

Στα σαββατιάτικα δειλινά ανίχνευαν το μερτικό τους,
προλάβαιναν την απειλή της  συνήθειας και της τάξης
και στης Κυριακής τα πρωινά κούρσευαν τις ορμήνιες
σπαταλώντας θάρρητα, αμφιβολίες και αντιρρήσεις.

Μνήμη σεμνή το αύριο και οφειλή τα περασμένα.

Κι αυτή, ανασαιμιά της γης και φέγγισμα του ήλιου,
μοίρα των ώριμων καιρών και συναξάρι των γήινων θεών,
λεύτερη και μακρόθυμη χωρίς απαντοχές και φόβους,
συστοίχιζε όνειρα και πεθυμιές κι αφέντευε αλήθειες.

Χωρίς ικεσία οι εποχέςς, δίχως ανάγκη οι ελπίδες .

Και μάθαινα στο δρόμο της περαστικός να μη διαβαίνω,
στο βλέμμα και τα λόγια της τα όριά μου να σιγουρεύω,
αυτά της πεποίθησης, χωρίς εικασίες και παρενθέσεις ,
πνοή κι εγώ της γης , του ήλιου ακόμη ένα σημάδι.

Κάθε ουτοπία και μια αρχή, σε κάθε γέρμα και μια ανατολή.

                              

                     Γιώργος  Αλεξανδρής   

ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

 ΠΕΡΝΟΥΝ  ΤΑ  ΧΡΟΝΙΑ

 

"Giants - Past Times Illustration" by Thoth, God of Knowledge is licensed under CC BY 2.0.

Κυκλικά και συμμετρικά περνούν τα χρόνια
και στ’ ασύμμετρα και ψηλά μπαλκόνια,
μαντατοφόροι της άνοιξης τα χελιδόνια ,
στις άδειες και γκρεμισμένες τις παλιές
καινούριες θα φτιάχνουνε και ζεστές φωλιές,
με χαρούμενα πετάγματα και σφυριξιές.

Βιαστικά κι ανομολόγητα περνούν τα χρόνια
και στα  ανοιξιάτικα τα ανθισμένα κλώνια,
τα πολλά τα χρώματα και το μύρωμα, αιώνια,
η νιότη με τη βιασύνη της  πρώτη θα φέρει,
στην ομορφιά τους η ζωή θα απλώνει το χέρι
και στο καρτέρεμα θα ζηλεύει το καλοκαίρι.

Αριθμημένα στην εσπερία περνούν τα χρόνια,
θύμησες νοσταλγικές με τα γλυκά αηδόνια,
ταξίδια αγεωγράφητα με τα λευκά γλαρόνια
και τ’ αγλάισμα της μνήμης ευδόκιμη γραφή,
στ’ αραξοβόλι της ηλικίας και στην αναδρομή,
το πρώτο γλυκοχάραμα της ζωής, χρυσή αυγή.

Αδυσώπητα κι ομόσπονδα περνούν τα χρόνια,
οι μέρες μικρά, κλειστά και σημαδεμένα αλώνια,
οι ώρες αγεφύρωτες κι ανάδελφα κλεφτρόνια
των ονείρων που στέριωναν ζωή ευτυχισμένη,
φιλιώματα και συντροφιές σε χαρά δοκιμασμένη
και με την αίσθηση της ξεχασιάς να περιμένει.

Επιτηδευμένα και δογματικά περνούν τα χρόνια,
απάτριδες κι εχθροί  λαοί, στου μίσους τα κανόνια,
οι σφιχτές χειραψίες σφυρηλάτημα φιλίας σε αμόνια,
να έχουν οι μάχες τέλειωμα και άπλωμα η ειρήνη,
η ύπαρξη να ‘ναι συναίσθηση και τα βιώματα γαλήνη,
το δίκαιο και η χαρά, χαιρετισμός και μνημοσύνη.

                              

   Γιώργος  Αλεξανδρής

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

     ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

 

"Problem?" by muammerokumus is licensed under CC BY-SA 2.0.

Τώρα αναρωτιέσαι για τον εύσχημο καθωσπρεπισμό
μιας ανοιχτής και ετερόδοξης κοινωνικής πλειοψηφίας,
σε μια δυσπρόσιτη και προσχηματική καθημερινότητα
με υποθηκευμένες αρχές ,ιδέες και συμπεριφορές,
με ασυνείδητες αποδοχές ,μιμήσεις και αναγνωρίσεις,
στο δόγμα του συμβιβασμού  και της προσαρμογής .

Αύριο θα απορείς για τις αρνήσεις και αντιστάσεις
στη φιλοδοξία ενός άμεμπτου νέου προσανατολισμού,
στη γόνιμη απλούστευση συνειρμών και θελημάτων,
καθώς η υποκρισία θα στρατεύεται ως δημιουργία
σ’ ένα μηδενιστικό αυτισμό με ρηχές συγκρίσεις,
σε  αβέβαιες στοχεύσεις και επιφανειακό υπαρξισμό.

Και θα διαπιστώνεις στις σοφιστείες του καθενός
το θέλγητρο της πρόκρισης και ευημερούσας επιρροής,
σ’ ένα εντελλόμενο μέλλον στη συναίνεση και την υπακοή
χωρίς περιθώρια απαξίωσης και λογικής αποστροφής,
απλά να συντρέχεις ομοϊδεάτης χωρίς μνήμη προσωπική
και να συρρικνώνεσαι μείγμα στην αποζήτηση τη θολή.

Αστόχαστη θα βλέπεις την ομαδοποίηση στις συγκυρίες,
στη  μελετημένη σύμπτωση  πρόγνωσης και ευκαιρίας
που φερέφωνα περιοδεύουν σε κάθε τάξη και εποχή
κι αυτόβουλα ο κάθε απροβλημάτιστος πολίτης
στα τρέχοντα ήθη τη συμμόρφωση  να ενστερνιστεί
και ως ανεξάρτητη προσωπικότητα να δικαιωθεί.

Και πως να μην ανησυχείς για αντιλήψεις και πρακτικές
που παγιώνουν ένα ιδιοτελές γίγνεσθαι και κατεστημένο
στη συμφόρηση της ιδιώτευσης και της αδιαφορίας,
στην αποδοχή χωρίς προβληματισμούς και επιφυλάξεις
μιας διάτρητης από σκοπιμότητες κοινωνικής συνοχής
και χωρίς προτάσεις και οράματα εξέλιξης προοδευτικής.

                                                 Γιώργος   Αλεξανδρής