Ωδή στην Βασιλεύουσα

Οι λόφοι εφτά,
οι θάλασσες τρεις
κι ένας αετός
εσκέπασε
Δύση και Ανατολή

Λευκό το πανί
το φεγγάρι μισό
κι ένα θεϊκό περιστέρι
οδήγησε
του Έλληνα-Γαλάτη
το χέρι.
Τα τείχη ψηλά
τα θεριά δυνατά
κι ο Σταυρός
εμαρμάρωσε
στο άλυκο στήθος
του Δράγαζη.

Του Αλλάχ ο μουεζίνης
καλεί
κι η χανούμ-Αισέ
θρηνεί τον προφήτη.
Ο Πόντος την Έλλη
θυμάται
εκεί που ο Φρίξος
χρόνια τώρα κοιμάται
έως ότου η Αργώ
αλλάξει ρότα
κι ο ομορφοσάνδαλος
ρίξει την άγκυρα
στο Βόσπορο όπως και πρώτα.

ΜΑΡΙΑ ΕΛΑΝΗ