Πάλι σε δίλημμα;

Τελικά, όπως φαίνεται, δεν μπορούμε σαν λαός να ησυχάσουμε. Εκεί που νομίζουμε πώς λύσαμε κάποιο πρόβλημα που μας ταλάνισε αρκετά, έρχεται πάλι άλλο. Κι ο κόσμος πάλι σε δίλημμα. Με ποιους να πάω; Με την εκκλησία ή με το κράτος; Και πρέπει να ψηφίσω γι΄ αυτό; Γιατί ποιον προκαλώ σαν είμαι όπως είμαι; Και γιατί να νοιάζονται τόσο πολύ για μένα οι «μεγάλοι»; «Το θέμα μπορεί να πάει στο λαό, να γίνει δημοψήφισμα», είπαν χείλη προκαθημένου της εκκλησίας μας και «ο λαός είναι ώριμος να συζητήσει» πρόσθεσε πολιτικός!

Δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολα αυτά τα πράγματα, αλλά ο κόσμος μπαίνει σε δοκιμασία. Γίνεται αυτός ο διαχωρισμός;

Με μια ψήφο δηλαδή να γίνεσαι φίλος ή εχθρός της ιστορίας σου;

Να διαγράψεις, σύμβολα της χριστιανικής αυτοκρατορίας στη συνείδηση εκατομμυρίων Ελλήνων ορθοδόξων της σύζευξης του ελληνισμού με το Χριστιανισμό!

«Ορθοδοξία και ελληνισμός, είναι η καρδιά και ο εγκέφαλος μέσα στο ίδιο σώμα» έγραψε η Ιωάννα Τσάτσου.

Σαν λείψει το ένα, δεν υπάρχει ζωή! Η ορθοδοξία, όπως ιστορικά αποδεικνύεται, υπήρξε ο θώρακας προστασίας του ελληνισμού και τροφός του σε δύσκολους καιρούς. Στην Ορθοδοξία και την Ελλάδα ορκίζονταν οι αγωνιστές και γι΄ αυτά τα δύο έχυσαν το αίμα τους. Τι να συνέβη άραγε μέχρι σήμερα και θεωρείται απαραίτητος ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το

κράτος; Γιατί μπαίνει τέτοιο θέμα; Από πότε η εκκλησία έγινε βαρίδιο για την πρόοδο του κράτους;

Μήπως βρισκόμαστε σε σύγχυση και με το λόγο και τα επιχειρήματα της Δύσης προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την Εκκλησία της Ανατολής;

Στο κάτω - κάτω ο χριστιανισμός, για να σοβαρευτούμε και λίγο, δεν μας επιβλήθηκε. Ο ελληνισμός τον αποδέχτηκε, τον εγκολπώθηκε, τον έκανε δικό του, έφτασε στη μέθεξη γιατί μέσα από το χριστιανισμό πήρε απαντήσεις σε αναζητήσεις αιώνων και θεωρείται ορθώς και ο Πρόδρομος του Χριστιανισμού! Όπως έκανε και ο χριστιανισμός, τον ελληνισμό! Ας μη ξεχνάμε ότι η ελληνική γλώσσα δοξάστηκε από το Θεάνθρωπο και δόξασε ΕΚΕΙΝΟΝ αφού έγινε φορέας του Ευαγγελικού του λόγου.

Λάθη κατά καιρούς τόσο από τον Ελληνισμό όσο και την Εκκλησία μπορεί να έχουν γίνει.

Αυτά δεν επηρέασαν την ανάπτυξη του ελληνορθόδοξου πολιτισμού και της ελληνορθόδοξης Παιδείας, αδάμαντης αντοχής στο πέρασμα των αιώνων.

«Το θέμα στο λαό!» Είπαν! Ποιον λαό;

Ας μας πουν, τόσο η πολιτεία όσο και η εκκλησία επισήμως τη θέση τους και ας την αιτιολογήσουν.

Ο λαός θα κάνει την αντίστασή του και δυστυχώς αυτό είναι που φοβάμαι μήπως και φέρει διχασμό.

Αν και το θέμα της θρησκείας, δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα!

«Όταν πιαστήκαμεν εις την Συνέλευση διά θρήσκευμαν» έγραψε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, «όλοι οι πρέσβεις θυσίασαν πλήθος τραπέζια και χρήματα να μπορέσουν να κάμουν τον σκοπό τους. Να μην γένει τίποτα. Επιαστήκαμεν εκείνην την ημέρα πολύ, από την φιλονικία την πολλή λέγει ο Μεταξάς να το βάλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω αυτεινού και όσοι ήταν σύμφωνοι, θρησκεία δεν βαίνομεν εις τον ψήφον, ορθόδοξοι χριστιανοί, να κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερον πεθαίνομεν όλοι, τους λέγω εδώ μέσα. Τότε, χωρίς να την βάλλομεν εις τον ψήφο, έγινε πανψηφεί, και όλοι αυτείνοι οι βουλώμενοι και ντόπιοι και ξένοι, μείναν πολύ νεκρωμένοι και πολύ αγανακτισμένοι εναντίον μου...».

Μήπως λοιπόν ο Μακρυγιάννης πρέπει να είναι σημείο αναφοράς ενεργειών των πολιτικών και θρησκευτικών ταγών και σήμερα αν υπάρχουν πάλι

«Πρέσβεις που θυσιάζουν τραπέζια και χρήματα για να κάνουν το σκοπό τους;».

Γιατί, αν κάτι άλλο ήθελε συμβεί, ο λαός θα δοκιμαστεί και πάλι, θα τραυματιστεί αλλά και θα εμψυχωθεί στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην αλλοτρίωση της εθνικής του ταυτότητας και στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του μέσα σε μια πολυπολιτισμική οικογένεια λαών διατηρώντας τη γλώσσα του, τον πολιτισμό του, τη θρησκευτική και εθνική του συνείδηση!

Είδομεν!

Το άρθρο είναι του Δημήτρη Νταφούλη, Επίτιμου Σχολικού Σύμβουλου και Θεολόγου.

Το εντόπισα στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Λάρισας Κυριακή 11-01-2009, σ.11 και μου άρεσε ο μεστός λόγος του. Λέει απλά τα αυτονόητα.

Στην ίδια εφημερίδα, στη σελίδα 9, ο εκλεκτός συνάδελφος Χάρης Ανδεόπουλος, καταθέτει την άποψή του για τα εκπαιδευτικά δρώμενα, με τίτλο "Αλλαγές στην παιδεία, τώρα".