ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ

του Γιώργου Αλεξανδρή

Ξυπόλητα πρωινά, μέρες γυμνές και χρόνοι δικασμένοι,

ασπούδαστα χορικά και κομμοί μιας τραγωδίας ελέους

σε μια κρυφή χορεία ενοχών μ’ ανέστιες ευθύνες.

Κι εμείς αγύρτες των ηθών και των καιρών πραματευτές,

ξαρμάτωτοι στον πανικό κι αφρόντιστοι στη δίνη,

μονολογούμε βέβηλα και φωνασκούμε άδειοι,

μ’ αμήχανο βηματισμό και φλοιωμένα λόγια,

απαίδευτη γενιά κι αψίκορη, δειλή, παγιδευμένη,

να δούμε το θαύμα στο χαμό, τον τελειωμό στην πλάνη.

Φτιασίδωμα ψυχής των άλλων η οργή και υπακοή η βία.

Ξέπεσε σύνθημα ο στοχασμός και προγραφή η μαρτυρία,

συμβιβασμός οι πείσμονες αποστροφές και τα μεγάλα πάθη

καθώς επαιτούν κι αυτοί, μικρή κι ασήμαντη την εποχή τους

έτσι που στις ψευδαισθήσεις τους τ’ ανάστημά τους χάσαν

και δήλωσαν γενναιότητες κι αφόρητες συνέπειες στους δρόμους,

σ’ ανάγκες που δεν μπόρεσαν ποτέ ως όραμα να δημιουργήσουν

γιατί τους γήτεψε κι αυτούς η  έκσταση κι η ηδονή της ευκαιρίας

και τους γονάτισε η ερημιά κι η τυραννία της αλήθειας.

Συνοδοιπόροι αμνήμονες, άπραγοι, και η αποδοχή συνήθεια,

οι ίδιοι σώφρονες ρυθμοί, συναλλαγή ανοιχτή και ρητορεία.

Βήμα πλατύ η συνείδηση υποταγής και τελετή θριάμβου,

χωρίς κενά η μύηση και η προσαρμογή λατρεία,

σπονδή η υπεροψία της άγνοιας και η οίηση μεγαλείο,

αναζητώντας πρόκριμα στην αναχώρηση και την απουσία.

Πτυχές ασκητισμού η ζωή και μνεία  ιστορίας ,

μας ταίριαζε η ευπρέπεια της ταραχής και δοκιμασίας,

μα άσπονδοι φίλοι οι καιροί κι εμείς ανομολόγητα δικοί τους.

Από τον πολύ καλό φίλο και ευαίσθητο στα κελεύσματα των καιρών, Γιώργο Αλεξανδρή