Και καθώς πετάρισαν μέσ’ από τα μάτια σου
απόκρυφες αγωνίες κι ανομολόγητοι πειρασμοί,
μια κόκκινη άνοιξη αγιογραφήθηκε στο κορμί σου
και στ’ ανυπόμονα χείλη σου ιστορήθηκαν παλιοί χρησμοί
που έφερναν κύμα τη ζωή σε αγεωγράφητες θάλασσες
κι αβάσταχτη την ομορφιά της σε αναδρομάρισσες εποχές.
Στο στήθος σου γυμνώθηκε η βία των χρωμάτων,
η έπαρση της συντριβής, η μουσική της σπατάλης
και μάτωσε η αρχέγονη βαθιά πληγή της ανάγκης
να είναι το φως και η κραυγή προσωπικοί κρυψώνες
πρωτόπλαστες βιασύνες της χαράς, απόπειρες του δέους ,
σε μέρες αχρονολόγητες και άναρχες νύχτες μυστικές.
Προλάβαινα πορφυρογέννητος την ορμή του κόσμου,
καθώς σώπαινες άπληστη ματιά και μορφασμός σημάδι,
ν’ αλλάξω το στίγμα των καιρών, τον ήχο των ονείρων,
να δω την αιωνιότητα σε μια στιγμή ν’ αστράφτει,
κι έσκυψα πάνω απ’ των χειλιών σου τον ορίζοντα,
να πιω δυο στάλες ουρανό και μια από της γης το χάδι.
του Γιώργου Αλέξανδρή (18-1-2013)
Η εικόνα είναι από http://www.attikipress.gr/34609/petaloydes-me-diafana-ftera-gia-thn-apofygh-exthrwn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου