Για τις ονειροπόλες ψυχές και όχι μόνο, ο Γιώργος Αλεξανδρής, σε αυτό το γύμνωμα της ψυχής, σε αυτή τη φανέρωση της αλήθειας, μετουσιώνει τα γράμματα, τις λέξεις σε ταξίδια και αποδράσεις! Ίσως να διακρίνονται φευγαλέα κάποιες ανικανοποίητες ανάγκες, ίσως η υπέρτατη αλήθεια της ψυχής να φανερώνεται...
Ο νατουραλισμός και ο ρομαντισμός αντάμα σε λίγες αράδες...
Πίσω απ’ τη λεύκα σκάλωσε μισόγιομο φεγγάρι,
και θάρρεψε πλατύφυλλη στον ίσκιο της η ιτιά.
Ο άνεμος καυχήθηκε στου κυπαρισσιού τ’αγνάντι,
ο γκιώνης παίνεψε το νυχτέρι του βιγλάτορας στη σκιά,
κι ένα αηδόνι ξέμακρα μονάχο μελαγχολούσε.
Το παιδομάνι ασύνταχτο αλήτευε στην αλάνα
κι οι γείτονες αθώωναν τα δικασμένα τους χρόνια.
Στο σταυροδρόμι έφτυναν αδικαίωτη την οργή τους,
πιο κάτω η σοφία επέμεινε σε αφορισμούς και παραδόσεις
κι ένα παράθυρο έκλεινε σιγά, τη θλίψη για να στεγάσει.
Σπίτια αγάλματα υπεροπτικά, αυλές στριμωγμένες
κι ο κομπασμός αφρόντιστος στη σιωπή και τη βλαστήμια.
Η μοναξιά πλανόδια σκιά, περίγραμμα στους τοίχους,
ο φόβος γύμνωμα ψυχής και αστέγαστες αλήθειες
κι η νύχτα να γλιστρά υπόσχεση λίγο πριν ξημερώσει.
Μπροστά απ’ τη λεύκα λίγνευε η ξιπασιά του κόσμου,
και στην αλάνα σπούδαζαν τιμή και μεγαλοσύνη.
Στη στροφή, δυο χέρια έσφιγγαν ανάγκες και ιστορία,
σε μια πόρτα, βλέμματα πειστικά ζύγιαζαν αντιθέσεις
κι οι προβολές της νύχτας και η σκέπη, της μέρας μικρογραφίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου