ΦΥΓΑΔΕΥΣΗ

του Γιώργου Αλεξανδρή

Με τη νύχτα στους ώμους

κι έναν κόμπο στο στήθος,

φυγάδεψες στη σιωπή και στο χρόνο

τα όνειρα που σύναζες και έβαφες

τα άχρωμα της ζωής και του κόσμου.

 

Προσποιήθηκες τις αλήθειες σου

σε σεβασμό και αρνήσεις

κι αθώωσες τις μαρτυρίες σου

σε παραιτήσεις και θυσίες,

για το δικαίωμα στις ψευδαισθήσεις.

 

Μικρά ταξίδια οι εμμονές σου,

οι μέρες σου συνήθειες,

λόγος κοινός οι ενστάσεις σου

κι η μνήμη σου απόδειξη πειθαρχίας,

για να ’ναι οι ανάγκες σου ελευθερία.

 

Αστέγαστος έρωτας φυγάς,

σου κέντησε σημάδια και φωνές,

έσκυβε η ζωή στ’ απάγκειο της,

κι αυθόρμητα αφουγκράστηκες

ξαφνιάσματα και βιασύνες.

 

Πριν η συνέπειά σου δικαστεί

και σου στεγνώσουν την ψυχή

με ενοχές και δεσμεύσεις,

φυγάδευσες  κείθε από τη λογική

αληθινό κι αλώβητο  το λευτέρωμά σου.

 

   27-1-14

Ο Γιώργος Αλεξανδρής, με μια ευαισθησία που χαρακτηρίζει τους ανήσυχους πνευματικούς ανθρώπους, αφουγκράζεται την ανάσα εκείνων που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος  των υποχρεώσεων και των συμβάσεων, λαχταρώντας το "αληθινό κι αλώβητο λευτέρωμα". 

Η εικόνα είναι από: stavrochoros.pblogs.gr