Σήμερα, τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, τιμάται από την Εκκλησία ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.Ο Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1296. Η παρουσία του στην ιστορία της Εκκλησίας μαρτυρεί και τη σπουδαία θέση που του απέδωσε η Ορθοδοξία για το έργο και τη διδασκαλία του. Ο Γρηγόριος χρημάτισε και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης τον 14ο αιώνα.
Η σιωπή και η ησυχία αποτελούσαν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αγίου και κατά τη διάρκεια της επίγειου ζωής του. Ο Γρηγόριος ήταν Ησυχαστής και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε απόλυτη σιωπή. Ο άγιος τηρούσε σιγή και ίσως να έμενε άγνωστος ως συγγραφέας, άν δεν προκαλούνταν από τον μοναχό Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος άσκησε δριμεία κριτική και πολεμική κατά των Ησυχαστών αδελφών του.
Η ησυχία των αγίων δεν πρέπει να θεωρείται ως αδράνεια, αλλά ως μορφή έντονης δράσης. Η κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο δεν είναι μόνο κίνηση φανέρωσης, αλλά και κίνηση απόκρυψης. Για το λόγο αυτό, ο άνθρωπος προκειμένου να πλησιάσει το Θεό, δεν αρκεί να δεχτεί μόνο τις αποκαλυφθείσες ενέργειές Του, αλλά πρέπει να προχωρήσει και "εις την εν σιωπή" αποδοχή του μυστηρίου της αγνωσίας του. Δεν αρκεί να ακούσει το λόγο του, αλλά πρέπει να προχωρήσει και στο άκουσμα της ησυχίας του.
Ο Γρηγόριος Παλαμάς, στεκόμενος στη γραμμή των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, προσφέρει στο λόγο του Θεού μια νέα διατύπωση, ανάλογη με τις αφορμές και τα προβλήματα του καιρού του. Με τη διδασκαλία του Γρηγορίου, επιστρέφουμε σε μια αυθεντική διατύπωση της Ορθοδοξίας, η οποία, χωρίς να εμποδίζει την εμφάνιση νέων μορφών βίωσης και έκφρασής της, αποτελεί έναν αψευδή δείκτη και οδηγό για τη ζωή της Εκκλησίας και τη θεολογία της.
Ο Χριστός, ο οποίος είναι η Αλήθεια, είναι συγχρόνως η Οδός και η Ζωή για τους ανθρώπους. Η Αλήθεια, όπως αυτή αποκαλύφθηκε "εν Χριστώ", έχει δυναμικό και ανακαινιστικό περιεχόμενο. Προσφέρει στον άνθρωπο καινότητα ζωής και παρουσιάζει σ' αυτόν τον πραγματικό σκοπό της ζωής του, ως τέκνο του Θεού, εντός του κόσμου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος περιορίστηκε στην ατομικότητά του και με τον τρόπο αυτό κατάντησε δούλος των αναγκών, των εθισμών και των ορέξεών του, χρειάζεται τη λυτρωτική και ανακαινιστική δύναμη των "αγαθοποιών ακτίνων του Χριστού" για να βρει την αληθινή ησυχία στην προσωπική του ζωή και ΄στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
Ο μεγάλος αυτός θεολόγος, τρέφοντας απόλυτο σεβασμό προς την Παράδοση, προβαίνει σε νέους τρόπους έκφρασης του περιεχομένου της. Σήμερα, που η Εκκλησία και η Παράδοση βάλλονται πανταχόθεν, το παράδειγμά του και η διδασκαλία του, "φωτίζουν" το δρόμο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου