Ευχαριστία- Εκκλησία - Κόσμος.

Το Σάββατο 1η Μαρτίου 2008, στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ι.Μ.Δημητριάδος, διεξήχθη η 3η συνάντηση- μάθημα της Ακαδημίας, στα πλαίσια του όγδοου κύκλου μαθημάτων με γενικό τίτλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ - ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΚΟΣΜΟΣ, στις 18:30.

Το πρόγραμμα άνοιξε ο Nenant Milocevic, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Βελιγραδίου με θέμα: "Η ευχαριστιακή συγκρότηση των μυστηρίων". Ο κ. Milocevic αναφέρθηκε στα προβλήματα που προκύπτουν στην τέλεση των μυστηρίων, όταν αυτά δε συνδέονται με το καθολικό μυστήριο της Εκκλησίας, την Ευχαριστία. Αναφέρθηκε ειδικά στο μυστήριο της βάπτισης, παρατηρώντας εύστοχα ότι πολλά παιδιά παραμένουν ακοινώνητα μετά την τέλεση του βαπτίσματος. Ο νηπιοβαπτισμός έλυσε πολλά προβλήματα, αλλά δημιούργησε το πρόβλημα της αποχή ή της αποκοπής από το σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή από τη Θεία Ευχαριστία. Η πρότασή του, ώστε να λυθεί ένα υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο και διογκώνεται, είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά, με την ευθύνη των γονέων τους σε ένα σωστό λειτουργικό περιβάλλον, να βαπτίζονται μεγαλύτερα, να επανέλθει ο θεσμός των κατηχουμένων και τελικά να επανέλθει η αρχαία εκκλησιαστική τάξη.
Για το θεσμό του γάμου επισήμανε τη διαφορά με τα άλλα μυστήρια. Όλα τα μυστήρια πληρούνται στα έσχατα, το μυστήριο του γάμου πληρούται σε αυτή τη ζωή. Αίτημα, αλλά και αναγκαιότητα φαίνεται να είναι η αποσύνδεση του γάμου από την Εκκλησία και η τέλεσή του, ως πολιτική πράξη. Αυτό, γατί το μυστήριο του γάμου δεν μπορεί να τελείται εκτός της Ευχαριστιακής Σύναξης.

Κατόπιν παρουσιάστηκε το θέμα: "Ευχαριστία και άσκηση, ευχαριστιακή και μοναστική πνευματικότητα" από τους Θεόφιλο Αμπατζίδη, συνεργάτη της Ακαδημίας και Σταύρο Γιαγκάζογλου, Σύμβουλο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Ο κ. Γιαγκάζογλου, αφού έκανε μια απαραίτητη ιστορική διαδρομή, αναφερόμενος στην περίοδο της "Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας" της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στο σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι Ρώσοι Ορθόδοξοι θεολόγοι της διασποράς, κατέληξε στο ότι η Ευχαριστία είναι ένα δυναμικά ενεργούμενο γεγονός, με το οποίο η Εκκλησία προσλαμβάνει τα Έσχατα και τη σωτηρία, δίνοντας με τον τρόπο αυτό την εσχατολογική διάσταση της Εκκλησίας. Η προσέγγιση των μυστηρίων μπορεί να γίνει μόνο βιωματικά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη χάρη, παρά μόνο δια των εκκλησιαστικών μυστηρίων.
Ο κ. Αμπατζίδης, αναφέρθηκε στο πρόβλημα της Ευχαριστιακής και της Θεραπευτικής Εκκλησιολογίας., τονίζοντας τη μόνιμη αντίθεσή τους. Στο ερώτημα "αν ο μοναχισμός αντιστρατεύεται την Ευχαριστία", η απάντηση που δόθηκε είναι ότι το είναι της Εκκλησίας εντοπίζεται στο λειτουργικό ήθος (Θεία Ευχαριστία) και στη μοναστική πραγματικότητα (Άσκηση), άρρηκτα δεμένα και ενωμένα.