ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Ή «Santa Claus»;

Η ιστορία σε λίγους ανθρώπους έχει δώσει το χαρακτηρισμό «μέγας». Ένας από αυτούς είναι και ο τόσο γνωστός και πολύ αγαπητός όσο λίγοι άγιοι της Εκκλησίας μας, ο Μέγας Βασίλειος. Γεννήθηκε το 330 μ.Χ. και εκοιμήθη σε ηλικία 49 ετών το 379. Ο «Φωστήρ», όπως αποκαλείται, της Καισαρείας έλαμψε τον 4^ο αιώνα και εξακολουθεί να λάμπει και σήμερα, μέσα από την τεράστια κληρονομιά και παρακαταθήκη που μας άφησε το συγγραφικό του έργο. Ο Μ. Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία.

Στην «εξαήμερό» του, δηλαδή στην ερμηνεία που κάνει στην δημιουργία του κόσμου σε έξι ημέρες, κατόρθωσε να συγκεντρώσει όλες τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής του για τον κόσμο και την δημιουργία του. Έγραψε πολλές επιστολές και ομιλίες για θρησκευτικά ζητήματα και αρκετά συγγράμματα ασκητικά, δογματικά και παιδαγωγικά. Σημαντικότατη είναι μια ομιλία του προς τους νέους, στην οποία τους συμβουλεύει να μελετούν τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς για να ωφελούνται από τη μελέτη τους. Ο ίδιος έγραψε και τη «Λειτουργία του Μ. Βασιλείου», που τελείται στην Εκκλησία δέκα φορές το χρόνο: στις εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων(σε περίπτωση που τύχουν Κυριακή ή Δευτέρα, αλλιώς τη παραμονή των εορτών αυτών), την 1^η Ιανουαρίου, τις πέντε Κυριακές της Μ. Σαρακοστής, τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Δεν ήταν όμως ένας θεωρητικός θεολόγος και επιστήμονας, αλλά ήταν και μεγάλος ανθρωπιστής και μεταρρυθμιστής. Ενδιαφερόταν για τους δούλους, τους πτωχούς, για την ελάφρυνση της φορολογίας του λαού, για τις αδικίες που υφίσταντο διάφοροι άνθρωποι.

Είναι ο θεμελιωτής των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Η «Βασιλειάδα», ένα συγκρότημα από κατοικίες για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, κτίρια εργαστηρίων και τεχνιτών, ξενώνες για φιλοξενούμενους και φτωχούς, νοσοκομείο, λεπροκομείο και νοσηλευτήριο λοιμωδών νοσημάτων, γηροκομείο, ορφανοτροφείο αλλά και τεχνικές σχολές για νέους, είναι το δημιούργημα της γλυκύτατης καρδιάς του και της αγάπης του για τον άνθρωπο. Το σπουδαιότερο είναι ότι ο Μ. Βασίλειος έκανε όλο αυτό το έργο της φιλανθρωπίας, δείχνοντας το προσωπικό του παράδειγμα, αφού, ενώ ήταν εύπορος, έδωσε όλη την περιουσία του σε όσους είχαν ανάγκη. Μάλιστα όταν πέθανε είχε ως μόνα περιουσιακά στοιχεία ένα τρίχινο ράσο και λίγα βιβλία.

Η κοινωνική προσφορά του σε συνδυασμό με την αγάπη του, την εξυπνάδα του και τις θαυματουργικές του επεμβάσεις φαίνεται και στο περιστατικό σύμφωνα με το οποίο υπάρχει η παράδοση της Βασιλόπιττας. Όταν ο άγιος Βασίλειος ήταν Επίσκοπος στην Καισαρεία, ο Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι φοβισμένοι ζήτησαν την προστασία του προστάτη τους. Ζήτησε τότε εκείνος να φέρει ο καθένας ό,τι πολύτιμο αντικείμενο είχε. Μάζεψαν πολλά δώρα, και βγήκαν μαζί με τον Δεσπότη τους οι κάτοικοι να προϋπαντήσουν τον Έπαρχο. Ήταν όμως τέτοια η εμφάνιση και η πειθώ του Μ. Βασιλείου, που ο Έπαρχος καταπραΰνθηκε, χωρίς να θελήσει να πάρει τα δώρα. Γύρισαν πίσω χαρούμενοι, κι ο άγιος Βασίλειος πήρε να τους ξαναδώσει τα τιμαλφή. Η επιστροφή βέβαια δεν ήταν εύκολη, διότι είχαν προσφερθεί πολλά όμοια αντικείμενα, δαχτυλίδια, νομίσματα κ.λπ. Ο Βασίλειος τότε σκέφθηκε ένα ξεχωριστό τρόπο: Διέταξε να κατασκευαστούν το βράδυ μικρές πίτες, και μέσα σε κάθε μια από αυτές έβαλε και από ένα πολύτιμο αντικείμενο. Την επόμενη μέρα έδωσε και από μια πίτα σε κάθε ένα από τους κατοίκους της Καισαρείας και τότε έγινε το θαύμα! Μέσα στην πίτα του βρήκε
ο καθένας ό,τι είχε προσφέρει! Από τότε, λέει η παράδοση, κάθε χρόνο, στη γιορτή του αγίου Βασιλείου, κάνουμε κι εμείς πίτες και βάζουμε μέσα νομίσματα.

Αλλά ποιος είναι αυτός ο κοκκινοφορεμένος, καλοζωισμένος, ασπρομάλλης γέροντας ο Santa Claus, o Father Christmas, o Kris Cringle, που κατάγεται από τη Φιλανδία, που μπορεί να ταξιδεύει με τους ταράνδους ή με πλοίο, να είναι παχουλός ή ασκητικός και λιπόσαρκος. Ακόμα, μπορεί να είναι άντρας ή και γυναίκα! Το σίγουρο είναι ότι τα μικρά και μεγάλα παιδιά όλου του πλανήτη περιμένουν αυτές τις μέρες των γιορτών τα δώρα τους από τον άγιο που αντιπροσωπεύει γι αυτούς τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη και την αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τη δυτική παράδοση, ο μύθος του γνωστού σε όλους μας Santa Claus προέρχεται, από τον άγιο Νικόλαο, άγιο και της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο οποίος υπήρξε επίσκοπος στην περιοχή Μύρα της Λυκίας. Ο άγιος Νικόλαος ήταν ιδιαίτερα γνωστός και δημοφιλής για το φιλανθρωπικό του έργο. Ο ίδιος προερχόταν από μια πολύ πλούσια οικογένεια και η γενναιοδωρία του τον οδήγησε να μοιραστεί όλη του την περιουσία με τους συνανθρώπους του που είχαν λιγότερη τύχη στη ζωή. Ο άγιος Νικόλαος πέθανε το 340 μΧ και θάφτηκε στη Μύρα. Εκατοντάδες χρόνια αργότερα, τον 11ο αιώνα, ευλαβείς στρατιώτες από την Ιταλία μετέφεραν τα λείψανα του Αγίου στη χώρα τους, όπου έχτισαν και έναν Ιερό Ναό προς τιμή του, στη Βόρεια Ιταλία, σ' ένα λιμανάκι με το όνομα Μπάρι. Με την πάροδο των χρόνων, προσκυνητές απ' όλο τον κόσμο ταξίδευαν στο εκκλησάκι, μεταφέροντας έτσι το θρύλο του Αγίου πίσω στις πατρίδες τους. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, η ιστορία του αγίου Νικολάου εξαπλωνόταν, παίρνοντας άλλες διαστάσεις από χώρα σε χώρα. 'Eτσι, κατά το 12ο αιώνα, η 6η Δεκεμβρίου, οπότε γιορτάζει το όνομα του αγίου Νικολάου, καθιερώθηκε στην Ευρώπη ως ημέρα φιλανθρωπιών. Επίσης, στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία γιόρταζαν την 6η Δεκεμβρίου σαν θρησκευτική εορτή και έδιναν δώρα στα παιδιά τους αλλά και τους φτωχούς.

Από ότι φαίνεται λοιπόν, ο Santa Claus, o Father Christmas, o Kris Cringle, είναι γέννημα των Δυτικών χωρών. Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Δεν είναι ο Άγιος Βασίλειος ούτε ο Άγιος Νικόλαος, είναι η προσωποποίηση της καλοπέρασης, του συναισθηματισμού, της ηθικολογίας. Είναι ένα παιδικό πρωτοχρονιάτικο όνειρο. Όμως, όπως όλα τα όνειρα, είναι κάτι το ψεύτικο και το απατηλό.

Γι’ αυτό, ας υποδεχτούμε τον άγιο με τα μαύρα γένια και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισαρεία της Καππαδοκίας να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα.

«Αϊ Βασίλης έρχεται... από την Καισαρείαν...».

Χριστούγεννα... σε λίγες μέρες

Χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα προσπαθούσε να βρει το δρόμο της μέσα στη σκοτεινή νύχτα της ειδωλολατρίας, να διακρίνει μια λάμψη ελπίδας. Και … ξαφνικά, κάποιο Δεκέμβρη, του έτους … μηδέν, ήλθε η «Αγία νύχτα». Τη νύχτα αυτή τη μαγική γεννήθηκε ο «γλυκύς Ιησούς». «Αστήρ τον ήλιον προμηνύει Χριστόν ανατείλαντα εκ Παρθένου…»

Από τότε, εκατομμύρια χριστιανών, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, γιορτάζουν κάθε χρόνο αυτή την «Άγια Νύχτα» που φέρνει στους ανθρώπους τη χαρά και την ελπίδα.

Χριστούγεννα, σε λίγες μέρες.

Όλος ο κόσμος ετοιμάζεται, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας, να ξαναγιορτάσει τη Γέννηση του Χριστού. Όλοι, μικροί – μεγάλοι να φέρουν στη μνήμη τους όλα εκείνα τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνες τις παγερές νύχτες του Δεκέμβρη.

Χριστούγεννα, σε λίγες μέρες.

Οι καμπάνες των εκκλησιών θα σημάνουν και πάλι χαρούμενα, για να μας αναγγείλουν το μεγαλειώδες γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου. Το μήνυμα των αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» θα αντηχήσει και πάλι στις λαμπροστόλιστες και ολοφώτιστες εκκλησιές. Τον ύμνο αυτό τον έψελναν οι άγγελοι, που ανεβοκατέβαιναν μεταξύ ουρανού και γης, το βράδυ εκείνη, την «Άγια Νύχτα…».

Αυτόν τον ύμνο θα μπορούσε και σήμερα η ανθρωπότητα, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων, να επαναλάβει, και μάλιστα στην πράξη. Να προσφέρει δόξα και τιμή στο νεογέννητο Βασιλιά του κόσμου, να παγιώσει την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς της γης και να εξασφαλίσει στον άνθρωπο την ευτυχία που τόσο αποζητά.

Χριστούγεννα, σε λίγες μέρες.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες του Δεκέμβρη όλοι νιώθουμε διαφορετικά, αλλιώτικα, περίεργα. Ίσως γιατί οι μέρες αυτές είναι γεμάτες τελετουργική ατμόσφαιρα, χρυσά «μπιχλιμπίδια», γαργαλιστικές λιχουδιές, προσμονή...

Ίσως γιατί έρχονται κοντά μας ξενιτεμένα, αγαπημένα πρόσωπα. Νοσταλγικές αναμνήσεις … κούτσουρα που τρίζουν δυνατά στο τζάκι… χαρούμενες δροσερές φωνίτσες που λένε τα κάλαντα… «Καλήν εσπέραν άρχοντες…»

Κάτι το διαφορετικό πλημμυρίζει τις καρδιές όλων μας. Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι γίνονται κάπως καλύτεροι. Ξεχνούν θλίψεις, πόνους, καημούς, βιοπάλη. Θυμούνται ότι δίπλα τους υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ανάγκη τους. Στα πρόσωπά τους ανθεί ένα χαμόγελο, μια προσμονή για ένα καλύτερο μέλλον.

Χριστούγεννα, σε λίγες μέρες.

Ας γιορτάσουμε, ας αφήσουμε τις καρδιές μας να ξεχειλίσουν από αγάπη. Αυτό το μήνυμα, το μήνυμα της αγάπης, ας το φέρουμε σε όλο τον κόσμο, παντού … «Χριστός γεννάται, δοξάσατε…»

Η Πολλαπλή Χρήση της Τηλεδιάσκεψης στην Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση των Ελλήνων Εκπαιδευτικών μέσα από το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο

Σοφία Παπαδημητρίου¹, Νίκη Λαμπροπούλου², Παναγιώτης Καμπύλης³, Νίκος Μηνάογλου ⁴ , Μαριάννα Βιβίτσου⁵, Δημήτρης Κονετάς⁶, Μιχάλης Παρασκευάς⁷ , Ηλίας Οικονομάκος, ⁸ Αλέξανδρος Γκίκας⁹

¹ Εκπαιδευτικός Πληροφορικής Β/θμιας Εκπ/σης, ² Υποψήφια Διδάκτορας, Centre for Interactive Systems Engineering, London South Bank University, UK,

³ Υποψήφιος Διδάκτορας, Υπότροφος ΙΚΥ, Department of Computer Science & Information Systems, University of Jyväskylä, Finland, ⁴ Εκπαιδευτικός Α/θμιας Εκπ/σης, ⁵ Εκπαιδευτικός Αγγλικής Γλώσσας Β/θμιας Εκπ/σης, ⁶ Υποψήφιος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ⁷ Τεχνικός,Υπεύθυνος Πανελληνίου Σχολικού Δικτύου, ΙΤΥ,

⁸ Εκπαιδευτικός Πληροφορικής Β/θμιας Εκπ/σης, ⁹ Εκπαιδευτικός Β/θμιας Εκπ/σης, Μεταπτυχιακός Φοιτητής της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ,

Περίληψη

Tο Μάρτιο του 2007 πραγματοποιήθηκε το διαδικτυακό μάθημα Μέθοδος Project μέσω των υποδομών του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου με τη συμμετοχή Ελλήνων Εκπαιδευτικών της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης. Στα πλαίσια του μαθήματος έγινε πολλαπλή χρήση του εργαλείου της τηλεδιάσκεψης, με τεχνικές σύγχρονης και ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης, με σκοπό την άμεση επαφή και ανάδραση μεταξύ των η-εκπαιδευτών και των η-εκπαιδευόμενων και τη δημιουργία διαδικτυακής μαθησιακής κοινότητας. Από τη διαδικασία αυτή προέκυψαν ερευνητικά ερωτήματα, σε σχέση με τις προτεινόμενες προσεγγίσεις και τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν. Στην εισήγησή μας επιδιώκουμε την παρουσίαση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων αυτής της έρευνας συνδυάζοντας ποιοτικές και ποσοτικές μεθοδολογίες.

Λέξεις κλειδιά: διαδικτυακή εκπαίδευση, συνεργατική μάθηση, τηλεδιάσκεψη, μάθηση μέσω παρατήρησης της μαθησιακής διαδικασίας, κοινωνικά δίκτυα, μέθοδος Project, διαδικτυακή μαθησιακή κοινότητα.

Abstract

The 'Project Method' e-course was implemented on the e-learning Moodle platform of the Greek Schools Network in March 2007. The course primarily aimed to enable Greek primary and secondary state school teachers to develop their knowledge and skills as to the successful integration and effective exploitation of second internet generation (Web 2.0) tools into classroom procedure. Within this framework video-conferencing tools were used through the application of synchronous and asynchronous e-learning techniques, aiming to facilitate the communication and interaction among e-tutors and e-learners and the development of an online learning community. During the process several research questions emerged concerning the proposed approaches and the use of tools. This paper aims to present and discuss participation data, which were gathered at the post-e-course stage and resulted through the application of qualitative and quantitative methodologies.

Εισαγωγή

Στη μεταβαλλόμενη κοινωνία που ζούμε, οι γνώσεις ανανεώνονται με ταχείς ρυθμούς και επιβάλλουν την περιοδική επανάληψη της εκπαίδευσης σε όλη τη διάρκεια ζωής του ατόμου. Η καθιέρωση του Διαδικτύου και της ψηφιακής τεχνολογίας δημιούργησε νέες προοπτικές ανάπτυξης της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η μεταφορά της πληροφορίας με υψηλές ταχύτητες και σε διάφορες μορφές (εικόνα, ήχος, κείμενο, υπερκείμενο, video, animation), συμβάλλει στην απελευθέρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από το χώρο, το χρόνο και το μονοδιάστατο τρόπο αναζήτησης, παρουσίασης και διακίνησης της πληροφορίας και της γνώσης.

Το Διαδίκτυο βρίσκεται υπό διαρκή εξέλιξη δημιουργώντας νέα περιβάλλοντα όπου οι βασικές ιδέες για την κοινωνία, την εκπαίδευση, το εμπόριο και τη διασκέδαση αναθεωρούνται, ανασχηματίζονται και διευρύνονται. Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας, και ειδικότερα η αποτελεσματικότητα της Διαδικτυακής Εκπαίδευσης στη διαδικασία της μάθησης έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις και προβληματισμούς. Ένα συνεργατικό εργαλείο Α΄ γενιάς της Διαδικτυακής Εκπαίδευσης αποτελεί η τηλεδιάσκεψη. Το Μάρτιο του 2007 πραγματοποιήθηκε το διαδικτυακό μάθημα Μέθοδος Project, με συμμετοχή 128 εκπαιδευτικών Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, χρησιμοποιώντας εργαλεία που προσέφερε το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο. Στα πλαίσια του τηλεμαθήματος χρησιμοποιήθηκε η τηλεδιάσκεψη πολλαπλών σημείων, αρχικά σε εικονική αίθουσα και κατόπιν με κατακερματισμό των μονάδων της σε ερευνητικό περιβάλλον ώστε να υποστηρίξει το συνεργατικό διάλογο και να αποτελέσει ένα εργαλείο σύγχρονης και ασύγχρονης διαδικτυακής εκπαίδευσης.

Σύναξις των Αρχαγγέλων

Μεγαλοπρεπώς γιορτάζει η Εκκλησία μας, στις 8 Νοεμβρίου, τη Σύναξη των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων (Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες, Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι).

Πνευματικά δημιουργήματα του Θεού, ασώματα και αεικίνητα αλλά όχι πανταχού παρόντα, τα οποία ήρθαν στην ύπαρξη πριν τη δημιουργία του υλικού κόσμου και του ανθρώπου, καθώς λέει η Θεία Γραφή:«ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με εν γφωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου».

Στην Αγία Γραφή αναφέρονται τρεις αρχάγγελοι με τα ονόματά τους, ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ και ο Ραφαήλ, που εκτελούν διακονία για τη σωτηρία των ανθρώπων. Το έργο των αγίων Αγγέλων είναι να υμνούν ακατάπαυστα το Θεό, («Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου, ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὡσαννὰ ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις»), να εκτελούν με προθυμία το θέλημά Του, να φροντίζουν και να υπηρετούν στη σωτηρία των ανθρώπων, όπως πάλι μας το λέει η Θεία Γραφή "πάντε εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν".

Έτσι, αναφέρεται σε πολλά σημεία της Παλαιάς Διαθήκης, ότι οι άγγελοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους και ιδιαίτερα οι επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Συγκεκριμένα, ο αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίσθηκε στον Αβραάμ για να σώσει τον Ισαάκ, τον οποίο ήταν έτοιμος να θυσιάσει ο Αβραάμ κατά εντολή του Θεού, που θέλησε να δοκιμάσει έτσι την πίστη του δούλου του Αβραάμ, στον Λώτ, για να τον σώσει όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Γόμορα, στον Πατριάρχη Ιακώβ, στον Ιησού του Ναυή. Επίσης ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ήταν αυτός που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο. Οι άγιες Γραφές αναφέρουν ακόμη πολλά θαύματα, τα οποία επιτέλεσε ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ.

Στην Καινή Διαθήκη, ο Γαβριήλ ήταν αυτός που ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα του κόσμου. Άγγελοι μετέφεραν το μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου στους ποιμένες, άγγελοι υμνούσαν το Θεό για την πραγματοποίηση της προαιώνιας υπόσχεσής Του για τη σωτηρία. Αλλά και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, συναντάμε τους αγγέλους να μεταφέρουν στους ευσεβείς ανθρώπους το θέλημα του Θεού, που αποβλέπει πάντα στην προστασία και στη λύτρωσή μας.

Με τις αγγελικές δυνάμεις συμψάλλουμε και συνυπηρετούμε το Θεό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, όπως πολύ ωραία αναφέρεται στο χερουβικό ύμνο: «Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες, πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν». Είναι λοιπόν φυσικό οι ορθόδοξοι πιστοί να τιμούν , να σέβονται και να αισθάνονται την παρουσία των αγγέλων. Έτσι, οικοδομούν περικαλλείς ναούς προς τιμήν τους, καθιέρωσαν εορτές, δίνουν στα παιδιά τους τα ονόματά τους και κάθε άνθρωπος - κάθε ευσεβής άνθρωπος - έχει τον Άγγελό του, "Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα..." της ζωής και της ψυχής του, που τον φυλάγει και τον προστατεύει από κάθε κακό.

Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ΄.

Τῶν οὐρανίωv στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεv ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵvα ταῖς ὑμῶv δεήσεσι, τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγωv, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦvτες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτεvῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Κοντάκιον, Ἦχος β΄.

Ἀρχιστράτηγοι Θεοῦ, λειτουργοῖ θείας δόξῃς, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγοί, καὶ ἀρχηγοὶ Ἀσωμάτωv, τὸ συμφέροv ἡμῖv αἰτήσασθε, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι.

Τα ιστολόγια ως εργαλεία συνεργασίας και μάθησης στο πλαίσιο της διαδικτυακής κοινότητας Ελλήνων εκπαιδευτικών του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου

Μαριάννα Βιβίτσου, Υποψήφια διδάκτορας, Media Education Centre, Πανεπιστήμιο Ελσίνκι, Ελσίνκι, Φινλανδία

Αλέξανδρος Γκίκας, Εκπαιδευτικός ΠΕ01, Μεταπτυχιακός Φοιτητής της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ,

Νίκος Μηνάογλου, Εκπαιδευτικός ΠΕ70, 22^ο Δημοτικό Σχολείο Νικαίας, Νίκαια, Πειραιάς

Δημήτρης Κονετάς, Υποψήφιος διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα,

Ηλίας Οικονομάκος, Εκπαιδευτικός ΠΕ19,

Σοφία Παπαδημητρίου, Εκπαιδευτικός ΠΕ19,

Νίκη Λαμπροπούλου, Υποψήφια διδάκτορας, London South Bank University, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο,

Μιχάλης Παρασκευάς, Τεχνικός Υπεύθυνος Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, ΙΤΥ,

Περίληψη

Στο ελληνικό διαδίκτυο έχουν ήδη αναπτυχθεί κοινότητες ‘ιστολόγων’, δηλαδή χρηστών του διαδικτύου που διατηρούν ηλεκτρονικό ημερολόγιο (weblog). Η αυξημένη επισκεψιμότητα και οι ‘συζητήσεις’ που δημιουργούνται σε μορφή σχολίων στην μπλογκόσφαιρα θα μπορούσε να αποδοθεί στη δυνατότητα για προσωπική έκφραση και διάδραση, ανταλλαγή απόψεων και επικοινωνία, που προσφέρει το λογισμικό. Οι απαντήσεις σε δημοσιεύσεις ποικίλλουν σε έκταση και περιεχόμενο ανάλογα με τον αντίκτυπο της προσέγγισης του/της γράφοντος/ουσας σε συγκεκριμένα θέματα. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει γνωστή έρευνα στην Ελλάδα για την επίδραση των ιστολογίων στη μάθηση, τη δημιουργία, συνοχή και εξέλιξη διαδικτυακών κοινοτήτων, στη διαμόρφωση απόψεων παρά το γεγονός ότι έχουμε ήδη αρκετά δείγματα δυναμικής άσκησης της επιρροής τους.

Λαμβάνοντας υπόψη όσα αναφέρθηκαν παραπάνω πιστεύουμε πως η χρήση του ιστολογίου θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε οργανωμένο πρόγραμμα διαδικτυακής εκπαίδευσης σε ένα πλαίσιο που συνδυάζει στοιχεία τυπικής και άτυπης μάθησης. Η εργασία αυτή έχει στόχο να παρουσιάσει την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια χρήσης προσωπικού ιστολογίου από Έλληνες εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο του διαδικτυακού μαθήματος ‘Μέθοδος Σχεδίων Εργασίας’ που φιλοξενήθηκε στην πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου (ΠΣΔ).

Λέξεις – κλειδιά: ιστολόγιο (weblog), Παγκόσμιος Ιστός 2.0 (Web 2.0), διαδικτυακή μάθηση, διαδικτυακή κοινότητα μάθησης και συνεργασίας, ενεργός συμμετοχή

Εισαγωγή

Το διαδικτυακό μάθημα ‘Μέθοδος Σχεδίων Εργασίας’ σχεδιάστηκε με βάση τη θεωρία του εποικοδομισμού, της συνεργατικής και της εμπειρικής μάθησης και συμπεριλάμβανε στο μαθησιακό πρόγραμμα τα συνεργατικά εργαλεία του Παγκόσμιου Ιστού 2.0 (Web 2.0). Οι εξελίξεις στο χώρο της τεχνολογίας προσφέρουν ευκαιρίες για τη διαμόρφωση μιας νέας εκπαιδευτικής πραγματικότητας που συνδυάζει παραδοσιακές δια ζώσης μορφές διδασκαλίας με μαθησιακές εμπειρίες που υποστηρίζονται με τη χρήση του διαδικτύου. Όμως ο τελικός στόχος δεν μπορεί να είναι απλά η ενσωμάτωση των μέσων στην παιδαγωγική διαδικασία αλλά η χρήση του η/υ και των διαδικτυακών υπηρεσιών με τρόπο που να προωθεί την ενεργό συμμετοχή και τη συνεργατική μάθηση.

Η ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών που βασίζονται σε μαθητοκεντρικές προσεγγίσεις και η προώθηση υλοποίησης σχεδίων εργασίας στη σχολική καθημερινότητα απαιτούν την προσαρμογή της διδασκαλίας σε συνεργατικά σχήματα βασισμένα στην ομαδική εργασία, την έρευνα, την ανάλυση, τη σύνθεση, τον αναστοχασμό. Ο όγκος των πληροφοριών και η ταχεία ανανέωση της γνώσης επιβάλλουν την ενσωμάτωση μέσων και υπηρεσιών που διευκολύνουν την πρόσβαση σ’ αυτήν, το διαμοιρασμό και τον επαναπροσδιορισμό της σε ένα πλαίσιο που ξεπερνά το ατομικό και φέρνει στο προσκήνιο το συλλογικό στοιχείο μέσω συνεργασιών που δημιουργούνται για την επίτευξη κοινών στόχων και έχοντας ως αφορμή κοινές μαθησιακές ανάγκες και ενδιαφέροντα. Ο η/υ, η πρόσβαση στο διαδίκτυο και τα εργαλεία του Παγκόσμιου Ιστού 2.0 μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια στήριξης του οικοδομήματος της συνεργατικής μάθησης, παρέχοντας παράλληλα ένα εναλλακτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον.

Η συνεργατική μάθηση μέσω διαδικτύου (ΔΣΜ) είναι ένα πεδίο που προσφέρεται για έρευνα, καθώς, σύμφωνα με τον ορισμό του Koschmann (1996), η πρακτική της οικοδόμησης νοήματος σαν αποτέλεσμα κοινής δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα κοινής επεξεργασίας ενός θέματος ή προσπάθειας επίλυσης προβλήματος έχει πρόσφατα αναδειχθεί σε αντικείμενο μελέτης. Η ΔΣΜ αποτελεί πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς. Κυρίως όμως αποτελεί αναγκαιότητα, αφού μπορεί να καλύψει την ανεπάρκεια των επιμορφωτικών σεμιναρίων, όπως καταδεικνύουν έρευνες στην Ελλάδα (Τσετσίλας, 2006) και το εξωτερικό (Guskey, 2002, Huberman, 2001). Μπορεί επίσης να γίνει η γέφυρα που θα μειώσει το χάσμα ανάμεσα στην παλιά και τη νέα, ψηφιακή γενιά. Η εξοικείωση και η επαφή με τα μέσα δεν ανοίγει κανάλια επικοινωνίας και ενημέρωσης μόνο. Συντελεί επίσης στη διαμόρφωση των προσδοκιών των μαθητών για μια νέα εκπαίδευση που στοχεύει σε ένα πιο διαδραστικό τύπο μάθησης. Σύμφωνα με τον Philip (2007), η οπτική αυτή συνδέεται άμεσα και είναι απόρροια της χρήσης των ψηφιακών μέσων.

Το ιστολόγιο είναι ένα ψηφιακό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παιδαγωγική διαδικασία λόγω της διαδραστικότητας που ενθαρρύνεται από το λογισμικό και της δυνατότητας για ομαδική εργασία που προσφέρεται. Με το σκεπτικό αυτό εντάχθηκε στο πρόγραμμα του διαδικτυακού μαθήματος ώστε να μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να εξοικειωθούν με το περιβάλλον και τη χρήση του και να το ενσωματώσουν στο δικό τους διδακτικό πρόγραμμα. Το πρώτο αυτό στάδιο βασίστηκε στη χρήση του λογισμικού ως προσωπικό ιστολόγιο.

---

Ο ελληνικός όρος είναι απόδοση του αγγλικού weblog ή blog (διαδικτυακό ημερολόγιο). Σε πολλά έντυπα χρησιμοποιείται η αγγλική λέξη με ελληνική γραφή, δηλ. αναφέρεται ως μπλογκ. Το ίδιο ισχύει και για τους δημιουργούς ιστολογίων, δηλ. τους ιστολόγους ή μπλόγκερς.

Ενεργός συμμετοχή μαθητών στα σχέδια εργασίας με τη χρήση ιστολογίων (Blogs) στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Αλέξανδρος Β. Γκίκας-1, Δημήτριος Κονετάς-2, Μαριάννα Βιβίτσου-3, Νίκη Λαμπροπούλου-4, Ηλίας Οικονομάκος-5
1-Καθηγητής ΠΕ01 Θεολόγος Δ/θμιας Εκπ/σης Γυμνάσιο-Λύκειο Προαστίου Καρδίτσας, Μεταπτυχιακός φοιτητής της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ
2-Μηχ/κός Η.Υ. & Πληροφορικής, Υποψήφιος διδάκτωρ ΠΤΝ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,
3-Καθηγήτρια Αγγλικής γλώσσας, αποσπασμένη στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,
4-Δασκάλα, Υποψήφια Διδάκτωρ, Centre for Interactive Systems Engineering, London South Bank University
5-Εκπαιδευτικός Πληροφορικής ΠΕ20 Δ/θμιας Εκπ/σης 3ο ΕΠΑΛ Χαλκίδας (Εσπερινό)
Περίληψη.
Στη σημερινή εποχή τα διαδικτυακά περιβάλλοντα βοήθησαν στην κατάργηση των χρονικών, τοπικών και πολιτισμικών ορίων. Η φιλοσοφία του νέου Web2.0 αντικατοπτρίζεται στη συνεργασία των χρηστών. Μέρος αυτής της εξέλιξης είναι η εκπαίδευση. Σήμερα, γίνονται προσπάθειες οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας και ειδικότερα η εφαρμογή των υπηρεσιών του Διαδικτύου στην Εκπαίδευση, η Διαδικτυακή Εκπαίδευση ή Τηλεκπαίδευση, να γίνουν αποδεκτές από την εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι συνεργατικές προσεγγίσεις παραμένουν το κλειδί για την επιτυχία της διαδικτυακής εκπαίδευσης (Kojiri et al, 2002 & Kotas et al, 2002).
Η σύγχρονη αυτή τάση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για υιοθέτηση μεθόδων που υποστηρίζουν την ένταξη έμμεσων διδακτικών πρακτικών, εναλλακτικών και συμπληρωματικών, ως προς την παραδοσιακή μετωπική διδασκαλία. Η μέθοδος Project, αποτελεί μια αξιόλογη εναλλακτική διδακτική πρόταση και παράλληλα μια παιδαγωγική καινοτομία, καθώς τα σχέδια εργασίας (projects) παρέχουν γόνιμο έδαφος για την απόκτηση της γνώσης βιωματικά (Ματσαγγούρας, 2003). Η ενημέρωση των εκπαιδευτικών σχετικά με τις αρχές και προσεγγίσεις που χαρακτηρίζουν τη μέθοδο αλλά και η διαμόρφωση προτάσεων καλής διδακτικής πρακτικής ήταν ένας βασικός στόχος του τηλεμαθήματος Μέθοδος Σχεδίων Εργασίας από την υπηρεσία Ασύγχρονης Τηλεκπαίδευσης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου (http://www.sch.gr/).
Το Project, είναι ένα εγχείρημα που συσχετίζεται με τον προσδιορισμό και την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων μέσω δυναμικά σχεδιασμένων δραστηριοτήτων. Η πρόκληση στην όλη διαδικασία έγκειται στην κατάλληλη κατανομή και ενσωμάτωση των δεδομένων/πληροφοριών που προκύπτουν από τη διερεύνηση πηγών και την αξιοποίηση ανθρώπινων πόρων, μαθητών-εκπαιδευτικών.
Επομένως, σε ένα σχέδιο εργασίας (Project), σύμφωνα με τα στάδια που προτείνονται από τον Frey (1988) και με στόχο τη συνεργατική μάθηση και την αξιοποίηση των ΤΠΕ οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες (π.χ. συλλογής υλικού σχετικού με τα αντικείμενα μελέτης των προγραμμάτων, σύνδεσης με ιστοχώρο και μεταφόρτωσης του υλικού, προετοιμασίας εκδηλώσεων – παρουσιάσεων). Κάθε μαθητής εντάσσεται στην ομάδα εργασίας που διαπραγματεύεται θέματα σχετικά με τα ενδιαφέροντά του. Είναι δυνατόν να γίνει αυτό- και ετερο-αξιολόγηση (δηλ. από τους ίδιους αλλά και από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα). Μπορούν επίσης να εκπονηθούν ομαδικές εργασίες σε πραγματικές περιπτώσεις και να γίνει διδασκαλία σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Ένας χώρος ή τομέας ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη είναι τα Διαδικτυακά Ασύγχρονα Περιβάλλοντα Εργασίας. Η υπηρεσία για τη δημιουργία blog και ο χώρος φιλοξενίας τους παρέχονται δωρεάν από διάφορους πάροχους ιστολογίων (bloghost). Πρόκειται για μια μορφή ιδιότυπης ιστοσελίδας που κατασκευάζεται γρήγορα ακολουθώντας απλά βήματα. Διαθέτουν φιλικό & εύχρηστο περιβάλλον και προσφέρονται για τη στέγαση των ενδιαφερόντων των χρηστών. Η αξιοποίηση του συγκεκριμένου εργαλείου για παιδαγωγικούς στόχους είναι πολυδιάστατη, γι’ αυτό στο εξής θα αναφερόμαστε στα blogs (web+logs= blogs) και ως ιστολόγια ή διαδικτυακά διαδραστικά ημερολόγια (ΔΔΗ) (Βιβίτσου, 2005).
Έτσι, η δημιουργία ενός ΔΔΗ από τον εκπαιδευτικό, το οποίο είναι ένα από τα εργαλεία του Web2.0, αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της Συνδυαστικής Μάθησης, εντάσσοντας το Διαδίκτυο και την επικοινωνία με ασύγχρονο περιεχόμενο, στη διδακτική και γενικότερα στην παιδαγωγική διαδικασία.

Λέξεις κλειδιά
Νέο Web2.0, Μέθοδος Project, Διαδικτυακά διαδραστικά ημερολόγια ή ιστολόγια (blogs), Συνεργατική μέθοδος διδασκαλίας, Συνδυαστική μάθηση.

Η σημασία της φιλίας στη ζωή μας

 

“Η σημασία της φιλίας στη ζωή μας”        

 Στοχαστικό Δοκίμιο από την Έλενα Γκίκα

 

 Έχετε ποτέ φανταστεί τη ζωή σας χωρίς κάποιο πρόσωπο με το οποίο να γελάτε, να περνάτε καλά, να αστειεύεστε, να μιλάτε για διάφορα θέματα, να κλαίτε με αυτό και να ακουμπάτε το κεφάλι σας στον ώμο του σε δύσκολες και όχι μόνο στιγμές;
Αν αυτό ήταν ποτέ δυνατό να γίνει πραγματικότητα, η ζωή μας θα ήταν τόσο άδεια όσο τίποτα δεν υπήρξε ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα ήταν όπως μια Γη χωρίς νερό, τουτέστιν χωρίς κανένα σημάδι ζωής· χωρίς κανένα ζωντανό οργανισμό. Τότε, το χάος μπορεί να βασίλευε σε ολόκληρο το σύμπαν. Το νερό είναι κάτι που όλοι μας χρειαζόμαστε· κάτι το πολύ σημαντικό. Το ίδιο είναι και η φιλία.
Αλλά, υπάρχει ένα ζήτημα. Στη ζωή μας, συναντούμε νέους ανθρώπους. Συζητάμε με αυτούς πολλά θέματα. Μοιραζόμαστε κάποιες από τις στιγμές μας μαζί τους. Έτσι, η ερώτηση είναι η εξής: Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι αληθινοί μας φίλοι και πότε μπορούμε να τους αισθανθούμε ως τους καλύτερούς μας φίλους; Πιστεύω ότι η απάντηση κρύβεται στην καρδιά μας.
Ήμουν πολύ προσεχτική στο να διαλέξω τη σωστή λέξη σχετικά με τη φιλία. Δεν δημιουργούμε φίλους, όπως οι περισσότεροι από μας πιστεύουν. Τους κερδίζουμε. Οι φίλοι γεννιούνται, δε γίνονται. Είναι όπως οι άγγελοι, δοσμένοι από το Θεό να μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, πρέπει να πω οι “αληθινοί” φίλοι.
Ο καθένας έχει φίλους. Αλλά πραγματικούς, πιστούς, έμπιστους φίλους; Οι αληθινοί φίλοι είναι όπως τα διαμάντια, ανεκτίμητοι και σπάνιοι. Οι ψεύτικοι φίλοι είναι όπως τα φύλλα, που τα βρίσκουμε παντού. Αυτός είναι και ο λόγος που ένας πραγματικός φίλος είναι δύσκολο να βρεθεί, δύσκολο να χαθεί και αδύνατο να ξεχαστεί.
Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά και απόσταση όταν ονομάζουμε κάποιον “φίλο” και “καλύτερο” μας φίλο. Ο φίλος θα είναι εκεί για μας όταν τα πράγματα πάνε καλά…Αλλά ο Πραγματικός μας φίλος θα είναι εκεί όταν τα πράγματα πάνε καλά αλλά και όταν δύσκολες στιγμές έρχονται… Ακόμα κι όταν νιώθουμε ότι δε θα χαμογελάσουμε ποτέ ξανά…δε θα νιώσουμε ποτέ ξανά ευτυχία… θα είναι εκεί και θα μας κάνει να χαμογελάσουμε ξανά με μία και μόνο αγκαλιά γεμάτη αγάπη, ελπίδα και τρυφερότητα!
Ένας πραγματικός φίλος δεν είναι αυτός που μόνο μας διασκεδάζει, αλλά κι αυτός που μας φροντίζει. Αυτός που θα είναι δίπλα μας όταν κλαίμε. Γιατί ο καθένας μπορεί να μας ακούσει. Οι φίλοι ακούνε προσεχτικά αυτά που έχουμε να τους πούμε. Αλλά ένας πραγματικός φίλος ακούει προσεχτικά όλα αυτά που δεν του λέμε. Εάν κάποιος με ρωτήσει να του πω μια φράση, η οποία εκφράζει τη σημασία της φιλίας, θα του απαντούσα: “Να μιλάς στον καλύτερό σου φίλο χωρίς λέξεις.” Τίποτα περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Απλώς αυτό. Όχι αυτά που λέγονται αλλά αυτά που δε χρειάστηκε ποτέ να ειπωθούν έχουν σημασία. Γιατί μόνο οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να καθίσουν μαζί στη σιωπή και να αισθανθούν ότι είναι γεμάτοι από την καλύτερη συζήτηση που έκαναν ποτέ. Να γιατί το σώμα και το μυαλό –ή καλύτερα, η ψυχή;- μαζί μπορούν να πουν τόσο πολλά πράγματα που οι λέξεις και το στόμα αδυνατούν να εκφράσουν. Όπως είναι γνωστό, επικοινωνούμε 87% με το σώμα μας, δηλαδή με τις κινήσεις του (η γλώσσα του σώματος). Χρησιμοποιούμε τον λόγο μόνο 8% και το υπόλοιπο 5% με άλλους τρόπους, όπως με τα συναισθήματα.

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ

Τετάρτη 29 Αυγούστου, στις 7 η ώρα το απόγευμα,
θα συγκεντρωθούμε όλοι στην Πλατεία Συντάγματος
αλλά και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης
σ' ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα. Πενθούμε.

ΒΟΥΒΗ ΟΡΓΗ. ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.

Αποδοκιμάζουμε χωρίς συνθήματα και πολύχρωμες σημαίες.
Πενθούμε για την απώλεια των συνανθρώπων μας χωρίς να συνδέουμε την πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή με προεκλογικές σκοπιμότητες.
Δίνουμε το παρών και στεκόμαστε απειλητικά απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για οποιοδήποτε όφελος.

"Βοηθείστε να κρύψω τη Γη, την κυνηγά η ανθρωπότης..."

ΔΙΟΤΙ τι μπορεί να πει κάποιος παρακολουθώντας από τους δέκτες της μικρής οθόνης, αυτή τη συμφορά;
ΤΙ να πεις για το μοιρολόι της φύσης;
ΤΙ να πεις για τη μάνα με τα 4 παιδιά της, που βρήκαν αγκαλιά το θάνατο στη μαύρη ράχη της Αρτέμιδας;
ΤΙ να πεις για τους δεκάδες ακόμη συμπατριώτες μας που κάηκαν μαζί με την πατρίδα τους;
Α, ΝΑΙ, μπορείς να πεις για το οργανωμένο σχέδιο των εμπρηστών!
ΟΧΙ όμως για το οργανωμένο σχέδιο της ... ανοργανωσιάς της Πολιτείας...
ΝΑΙ, μπορείς να μιλήσεις για τις ηρωικές προσπάθειες των Πυροσβεστών.
ΟΧΙ όμως για την έλλειψη ανθρώπων και μέσων, για την απουσία συντονισμού, τις παιδιάστικες κόντρες σοβαρών ανθρώπων...
ΝΑΙ, μπορείς να μιλήσεις για την αυτοθυσία των πιλότων
ΟΧΙ, όμως για τους πολιτικούς, που, αφού άφησαν ανοχύρωτη τη χώρα, περιφέρονται προσφέροντας "τσάι και συμπάθεια"...

Σχόλιο από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (27082007)

Ημέρα Αμαλίας

Το αμερικανικό όνειρο και η χριστιανική ηθική

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το αμερικανικό όνειρο είναι η πεποίθηση ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες η σκληρή εργασία μπορεί να οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή, συνήθως μέσω των χρηματικών απολαβών[1]. Εκείνο λοιπόν που εντυπωσιάζει πραγματικά σε αυτή τη χώρα είναι, κατά πρώτον, ένα αναρίθμητο πλήθος ανθρώπων που επιχειρούν να βγουν από την πρωταρχική τους οικονομική κατάσταση και κατά δεύτερον, ο μικρός αριθμός μεγάλων φιλοδοξιών, που παρατηρούνται μέσα στην καθολική αυτή κίνηση της φιλοδοξίας. Όλοι θέλουν αδιάκοπα να αποκτήσουν αγαθά, φήμη, εξουσία. Και το εκπληκτικό είναι ότι τίποτε δε φαίνεται ούτε στα ήθη, ούτε στους νόμους της Αμερικής που να περιστέλλει τις επιθυμίες και να τις εμποδίζει να εξαπλώνονται σε κάθε κατεύθυνση[2].
Το κίνητρο της απόκτησης, η επιδίωξη του κέρδους, το κυνήγι του χρήματος ήταν και είναι κοινό σε όλα τα είδη και τις καταστάσεις των ανθρώπων, σε όλες τις εποχές όλων των χωρών της γης[3]. Αυτός ο τρόπος ζωής που βιώνεται μέσα σε μια κοινωνία γαλουχημένη με τις αρχές του Διαφωτισμού, την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη φαίνεται να εισάγει μια επανάσταση στα συλλογικά ήθη, στις βιωμένες πρακτικές της καθημερινότητας αλλά και στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων. Η δημιουργία και εξέλιξη αυτού του νέου ήθους πραγματοποιείται με την επίδραση ορισμένων θρησκευτικών ιδεών στην ανάπτυξη ενός οικονομικού πνεύματος ή ακριβέστερα στο ήθος ενός οικονομικού συστήματος[4]. Σε αυτό το κοινωνικό ήθος, πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει η σημασία ενός νέου συναισθήματος, του ατομικισμού[5], όπου ο άνθρωπος κλείνεται στενά στον εαυτό του και από εκεί αξιώνει να κρίνει τον κόσμο.
Η μορφή αυτή της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξης και εξέλιξης, ίσως ως μοναδικό φαινόμενο, συνοδεύεται από ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία και της προσδίδουν τον ιδιαίτερο δυναμισμό. Έτσι, παρατηρείται μια βαθμιαία και ριζική μεταβολή στη σχέση οικονομίας και θρησκείας. Η θρησκεία, η οποία διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην κοινωνική, αλλά και στην οικονομική ζωή των πιστών, στην προκειμένη περίπτωση έχει θέσει η ίδια τα όριά της με αποτέλεσμα το θρησκευτικό πεδίο να παραμείνει ολότελα ξέχωρο από το πολιτικό και το οικονομικό, ώστε να είναι δυνατή η αλλαγή, χωρίς, όμως, να κλονιστεί η παλιά πίστη[6].
Ένα νέο οικονομικό-πολιτικό μόρφωμα γεννιέται μέσα στις σαρωτικές κοινωνικές-οικονομικές μεταβολές και αντιθέσεις, που οδηγούν στον μετασχηματισμό της νεωτερικής κοινωνίας. Ένα σχήμα, το οποίο δείχνει ότι μια νέα παραλλαγή του καπιταλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός, προσπαθεί να χαράξει μια νέα αιώνια και αναλλοίωτη πορεία[7], μέσα από τις αντιθέσεις που απαιτούν κάθε φορά ανάλογες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας καθώς και ρύθμισης των εσωτερικών της σχέσεων.
Η Ορθόδοξη θεολογία και γενικά η Εκκλησία δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την οικονομία ως διαφοροποιημένη κοινωνική δραστηριότητα και ως σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης αγαθών, με τον τρόπο που την εννοούμε και την αντιλαμβανόμαστε τη σημερινή εποχή[8].
Με βάση τα προαναφερθέντα, βασικός σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να αναδείξει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική διάσταση όλων εκείνων των τάσεων και παραγόντων που συνετέλεσαν στη δημιουργία στη φανέρωση και στην εδραίωση αυτού του οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού φαινόμενου, του νεοφιλελευθερισμού, μέσα από την εμφάνιση του νεωτερικού πνεύματος, κάτω από την ονομασία «αμερικάνικο όνειρο».

[1] Άρθρο από τη Βικιπαίδεια (Wikipedia), την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, διαθέσιμο στο Διαδίκτυο: http://el.wikipedia.org/, στις 10-03-2007.
[2] Α. ΝΤΕ ΤΟΚΒΙΛ Η Δημοκρατία στην Αμερική, μτφρ. Μπάμπη Λυκούδη, εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα 22001, σ.638.
[3] M. WEBER, Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού, μτφρ. Μ.Γ. Κυπραίου, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2000, σ.14-15.
[4] Αυτόθι, σ. 24
[5] Ατομικισμός είναι η πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, που προβάλλει το άτομο αντί της κοινωνίας. (ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, τ.12, σ.447, εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1981).
[6] Ό. π. Α. ΝΤΕ ΤΟΚΒΙΛ, σ. 437
[7] Πρβλ. Ν. ΤΣΟΜΣΚΙ, Κέρδος και πολίτης (Νεοφιλελευθερισμός και Παγκόσμια Τάξη), μτφρ. Νίκος Κοτζιάς, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2002, σ.12
[8] Ν. ΚΟΚΟΣΑΛΑΚΗ κ.ά, στο συλλογικό τόμο «Η Ορθοδοξία απέναντι σε θέματα της Εποχής μας», εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 2002, σ

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη

" ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" ψάλλουν τα χείλη των πιστών.
Ο Κύριος, νικητής, θριαμβευτής ανέστη εκ του τ ά φ ο υ.
"Τετέλεσται" ήταν η τελευταία λέξη του Θεανθρώπου πάνω στο σταυρό.
"Τετέλεσται" το σχέδιο του Θεού! Ο θάνατος νικήθηκε, ο διάβολος συνετρίβη, ο Άδης εκκενώθη, ο Αδάμ ελευθερώθηκε!
"Τετέλεσται" το σχέδιο του Θεού! Ο Παράδεισος άνοιξε, ο ληστής εισέρχεται πρώτος, στα Άγια των Αγίων εισέρχεται θριαμβευτής ο μέγας Αρχιερέας, ο Χριστός!
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού εγκαινιάζει μια καινούρια περίοδο στη ζωή μας, μας ανοίγει ένα καινούριο δρόμο πορείας και ζωής.
Καλούμαστε με τη μετάνοιά μας, με την "εν Χριστώ Ζωή", με τη χάρη του αναστάντος Κυρίου να ζήσουμε τη ζωή της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ο Αναστάς Κύριος ζει μέσα μας. Αυτός κατευθύνει τη ζωή μας, τα βήματά μας στο θέλημά Του το Άγιο.
"Δεύτε λάβετε φώς εκ του ανεσπέρου φωτός" , αναφωνεί ο ιερέας και οι πιστοί προσέρχονται στην "Πηγή του φωτός" για να κραυγάσουν "Την Ανάστασίν Σου Χριστέ..."

Ας το πούμε παντού...

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη

"Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς˙ Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν˙ Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος".

Καλό Πάσχα

Ο Επιτάφιος Θρήνος

Τα Eγκώμια

«Η ζωή εν τάφω…» <-- ακούστε εδώ

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην. Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς. Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς.
Μέτρα γης ο στήσας, εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών. Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.
Δακρυρρόους θρήνους επί σε η Αγνή, μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα, ανεβόα˙ Πώς κηδεύσω σε, Υιέ;
Προσκυνώ το Πάθος, ανυμνώ την Ταφήν, μεγαλύνω σου το κράτος φιλάνθρωπε, δι’ ων λέλυμαι παθών φθοροποιών. Οίμοι φως του Κόσμου! Οίμοι φως το εμόν! Ιησού μου ποθεινότατε έκραζεν, η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.
Ανυμνούμεν Λόγε, σε τον πάντων Θεόν, συν Πατρί και τω Αγίω σου Πνεύματι και δοξάζομεν την θείαν σου Ταφήν.
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε αγνή, και τιμώμεν την ταφήν την τριήμερον του Υιού σου και Θεού ημών πιστώς.

«Αι γενεαί πάσαι…» <-- ακούστε

"Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.
Ους έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.6. Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω; Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους".

Μεγάλη Παρασκευή (Όρθρος)

"Προσκυνούμεν σου τα Πάθη Χριστέ..."

Το βράδυ (ώρα 7.30 μ.μ.) στους ναούς ψάλλεται η «ακολουθία των Αγίων Παθών» ή αλλιώς «τα Δώδεκα Ευαγγέλια». Είναι ο Όρθρος της Μεγ. Παρασκευής, αφιερωμένος στα συγκλονιστικά και σωτήρια γεγονότα της Σύλληψης, των Παθών και της Σταύρωσης του Χριστού. Οι ιερείς φορούν μαύρα, πένθιμα άμφια. Από την Ωραία Πύλη διαβάζουν τα έντεκα Ευαγγέλια και το δωδέκατο το διαβάζει ο ιερέας με στόμφο και αργά από τον άμβωνα (αν υπάρχει). Σε πολλές Εκκλησίες, ενώ διαβάζονταν τα δώδεκα Ευαγγέλια, δεξιά κι αριστερά στην Ωραία Πύλη, υπήρχαν δύο κηροπήγια με έξι κεριά το καθένα, αναμμένα. Για κάθε Ευαγγέλιο που διάβαζε ο ιερέας, έσβηνε ένα κερί. Έτσι γνωρίζουν και οι πιστοί σε ποιο Ευαγγέλιο βρισκόταν η ακολουθία.
Μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο γίνεται η συγκλονιστική λιτάνευση του Εσταυρωμένου μέσα στην εκκλησία. Ο ιερέας κρατάει τον Εσταυρωμένο, κάνοντας την περιφορά εντός του Ναού και απαγγέλλει αργά και με κατανυκτικό ύφος τον εξής ύμνο του ιε' αντιφώνου: <-- ακούστε το
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι τήν γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τόν ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τόν Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν καί τήν ένδοξόν σου ανάστασιν».
Νεκρική σιγή απλώνεται στο ναό. Η καμπάνα χτυπάει πένθιμα. Γονατιστοί οι πιστοί, κρατώντας κεριά αναμμένα, παρακολουθούν τον Ιησού στην πορεία Του προς τον Γολγοθά, «προς το εκούσιον Πάθος».
Μετά την ακολουθία οι γυναίκες ξενυχτούν τον Εσταυρωμένο. Έχουν καντήλι αναμμένο, θυμιατό, κεριά και προσεύχονται. Τότε, στολίζουν τον Επιτάφιο, για να ‘ναι έτοιμος στην Αποκαθήλωση να δεχτεί το Σώμα του Χριστού*.

Μεγάλη Πέμπτη (Όρθρος)

Την Μεγάλη Πέμπτη η Εκκλησία μας τιμά:

Τον ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών από το Διδάσκαλό τους

"ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησι τὰ ἱμάτια, καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν. εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος. ἔρχεται οὖν πρὸς Σίμωνα Πέτρον, καὶ λέγει αὐτῷ ἐκεῖνος· Κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὃ ἐγὼ ποιῶ, σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι, γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. λέγει αὐτῷ Πέτρος· Οὐ μὴ νίψῃς τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ' ἐμοῦ. λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὁ λελουμένος οὐ χρείαν ἔχει ἢ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ' ἔστι καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε, ἀλλ' οὐχὶ πάντες. ᾔδει γὰρ τὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπεν· οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε. Ὅτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς· Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν"(Ιω.13, 4-16).

Το Μυστικό Δείπνο, την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας) <-- ακούστε

"καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. Ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα. καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν· Μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ὁ ἐμβάψας μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα οὗτός με παραδώσει. ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι' οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπε· Μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββί; λέγει αὐτῷ· Σὺ εἶπας. Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ' ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ' ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου. Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν" Μτθ. 26,19-30).

Την προσευχή του Κυρίου στον Κήπο των Γεσθημανή και η προδοσία του Ιούδα.<--

"Τότε ἔρχεται μετ' αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· Καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ. καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ' ἐμοῦ. καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ. καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· Οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ' ἐμοῦ! γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ' ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπὼν. τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με. Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ' αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἑταῖρε, ἐφ' ὃ πάρει; τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἀπόστρεψον σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται. ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτω δεῖ γενέσθαι; Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις· Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με· καθ' ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον" (Μτθ.26, 36-56).

Μεγάλη Τετάρτη (Όρθρος)

Το Τροπάριο της Κασσιανής <-- Ακούστε το εδώ
Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:
"Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος".

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος.

Η Μεγάλη Τετάρτη ειναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα, που μετανιωμένη και συντετριμένη άλειψε τον Κύριο με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, δέχνοντας με τον τρόπο αυτό μεγάλη αγάπη στον Κύριο (Λουκ.7, 37-50).

"καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· Οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι... καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε. φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ' ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. εἶπε δὲ αὐτῇ· Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· Τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην".

Μεγάλη Τρίτη (Όρθρος)

Η παραβολή των 10 παρθένων και η παραβολή των ταλάντων
Η παραβολή των 10 παρθένων

"Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραὶ. αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ' ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται". (Μτθ. 25, 1-13)

Ας είμαστε, ως πιστοί, πάντοτε έτοιμοι έχοντας αναμμένες τις λαμπάδες της πίστης και της αγάπης προς το συνάνθρωπό μας για να υποδεχτούμε το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον Κύριο Χριστό μας.

Η παραβολή των ταλάντων

"Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ' αὐτῶν λόγον. καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ἄρατε οὖν ἀπ' αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ. καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων". (Μτθ. 25, 14-30)

Τα πνευματικά μας χαρίσματα και όχι μόνο, που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, οφείλουμε να τα αναπτύσσουμε και να τα κάνουμε γνωστά σε όλους, ώστε όλοι να επωφελούνται από αυτά και όχι να τα κρατάμε θαμμένα μέσα μας.