Η εβδομάδα της Διακαινησίμου

Ή εβδομάδα αυτή που διανύουμε, (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο) ονομάζεται Διακαινήσιμος.
Για ποιο λόγο όμως ή Εκκλησία ονομάζει την εβδομάδα αυτή Διακαινήσιμο;
Την ονομάζει Διακαινήσιμο, διότι κάτι καινόν, κάτι καινούργιο, δημιουργήθηκε.
Με την ανάσταση του Χριστού ο παλαιός κόσμος, πού είχε πλέον φθαρεί, καταργείται, και ένας καινούργιος κόσμος.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, το ανθρώπινο καινοποιείται και ανακαινίζεται, εξού και η διακαινήσιμος εβδομάδα, όπου τα πάντα είναι καινά, ως καταλλαγή, ενότητα και επαναφορά της σχέσης Θεού και κτίσεως.
Το καινόν είναι η Εκκλησία, η οποία, δια του Χριστού και εν Πνεύματι Αγίω, οργανώνεται στον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα είναι κοινά, ως συνεορτασμός και συνύπαρξη-συμμετοχή των αδελφών πιστών εν αυτή (την Εκκλησία).
Επίσης, την εβδομάδα αυτή, στην αρχαία Εκκλησία, βαπτίζονταν οι κατηχούμενοι, όπου γι’ αυτούς η εβδομάδα του Πάσχα ήταν η πρώτη εβδομάδα της εν Χριστώ ανακαινίσεως και αναγεννήσεως. Για το λόγο αυτό, την ονόμαζαν μάλιστα και λευκή εβδομάδα, επειδή όλη την εβδομάδα φορούσαν λευκούς χιτώνες.

Περισσότερα:

http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/agiavarvara/periodiko/Teuxos5/info.htm

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_entlive_flagExistEaster=Take=Thema4.
htm=Show=0=File=0vn1ca0su1ur1rr1au1uu0vi1ti0pa0ad1udF0en0=Pref=4frame7_05/04/2006_149722

http://www.pigizois.net/kiriakodromio/augoustinos/44_peri_prosefxis.htm

Χριστός Ανέστη!

Την μεγάλη και ένδοξη Κυριακή του Πάσχα εορτάζομε την Ανάσταση του Κυρίου, το μεγαλύτερο γεγονός που συνέβη ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία!

" ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" ψάλλουν τα χείλη των πιστών.

Ο Κύριος, νικητής, θριαμβευτής ανέστη εκ του τ ά φ ο υ.

"Τετέλεσται" ήταν η τελευταία λέξη του Θεανθρώπου πάνω στο σταυρό.
"Τετέλεσται" το σχέδιο του Θεού!

Ο θάνατος νικήθηκε, ο διάβολος συνετρίβη, ο Άδης εκκενώθη, ο Αδάμ ελευθερώθηκε!
"Τετέλεσται" το σχέδιο του Θεού!

Ο Παράδεισος άνοιξε, ο ληστής εισέρχεται πρώτος, στα Άγια των Αγίων εισέρχεται θριαμβευτής ο μέγας Αρχιερέας, ο Χριστός!
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού εγκαινιάζει μια καινούρια περίοδο στη ζωή μας, μας ανοίγει ένα καινούριο δρόμο πορείας και ζωής. Είναι, για τους χριστιανούς, το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή.
Καλούμαστε με τη μετάνοιά μας, με την "εν Χριστώ Ζωή", με τη χάρη του αναστάντος Κυρίου να ζήσουμε τη ζωή της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ο Αναστάς Κύριος ζει μέσα μας. Αυτός κατευθύνει τη ζωή μας, τα βήματά μας στο θέλημά Του το Άγιο.
"Δεύτε λάβετε φώς εκ του ανεσπέρου φωτός" , αναφωνεί ο ιερέας και οι πιστοί προσέρχονται στην "Πηγή του φωτός" για να κραυγάσουν "Την Ανάστασίν Σου Χριστέ..."

Ας το πούμε παντού...

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη

"Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς˙ Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν˙ Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος".

Καλό Πάσχα

Ετικέτες Technorati: Ανάσταση,Πάσχα

Ο Επιτάφιος θρήνος

Στον όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου, τιμούμε την ταφή του Κυρίου από τον Ιωσήφ και το Νικόδημο, καθώς και την κάθοδό Του στο σκοτεινό βασίλειο του Άδη.

Η ημέρα του μεγάλου Σαββάτου έχει σπουδαιότατη θέση στην Εκκλησία. Το μεγάλο Σάββατο ονομάζεται στην υμνολογία της "υπερευλογημένο".

Οι θεσπέσιοι εκκλησιαστικοί ύμνοι, το τελετουργικό των ιερών ακολουθιών, η αναπαράσταση της αποκαθήλωσης και του ενταφιασμού δημιουργούν μια ατμόσφαιρα κατάνυξης και συντριβής. Στις Εκκλησίες ψάλλονται τα Eγκώμια:

Πρώτη στάση των εγκωμίων

Δεύτερη στάση των εγκωμίων

Τρίτη στάση των εγκωμίων

"Τον Τάφον σου Σωτήρ...

Στην εκκλησία η νίκη του Χριστού φανερώνεται αμέσως μετά το "τετέλεσται".

Παρόλη την κάθοδο του Κυρίου στον Άδη, ο θάνατος δεν μπόρεσε να τον κρατήσει δέσμιο.

Νίκησε το διάβολο και απέδειξε ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.

Οι ψυχές που παρασύρθηκαν στον Άδη από τον πρώτο Αδάμ και αιχμαλωτίστηκαν από την εξουσία του θανάτου, ελευθερώνονται από το νέο Αδάμ, το Χριστό, που είναι ο "Πρωτότοκος των νεκρών" και επαναφέρει τον άνθρωπο στη ζωή.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, ακούμε να αναγγέλλεται το μεγαλύτερο γεγονός που είδε η ανθρωπότητα.

Ζούμε με την προσμονή του και ευφραινόμαστε στο άκουσμα της μεγάλης είδησης που ακολουθεί...

Ετικέτες Technorati: Αποκαθήλωση, Ταφή, κάθοδος στον Άδη, νέος Αδάμ

Μεγάλη Εβδομάδα- Μεγάλη Παρασκευή

Στον όρθρο της Μεγάλης Παρασκευής, φέρνουμε στο νου μας τα Άγια και Φρικτά και Σωτήρια Πάθη του Κυρίου μας, τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τις ύβρεις και κυρίως τη Σταύρωση και το φρικτό Του θάνατο.

Μέσα στην κατανυκτική λειτουργική ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, οι πιστοί υποδεχόμαστε τον Σταυρωμένο Χριστό.

Με ευλάβεια και κατάνυξη ζούμε το θείο δράμα που ζωντανεύει μπροστά μας. Στη διάρκεια της ακολουθίας, αναγιγνώσκονται δώδεκα αποσπάσματα των Ευαγγελίων, που ανφέρονται στο θείο Πάθος. Μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο γίνεται η συγκλονιστική λιτάνευση του Εσταυρωμένου μέσα στην εκκλησία. Ο ιερέας κρατάει τον Εσταυρωμένο, κάνοντας την περιφορά εντός του Ναού και απαγγέλλει αργά και με κατανυκτικό ύφος τον εξής ύμνο του ιε' αντιφώνου:

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι τήν γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τόν ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τόν Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν καί τήν ένδοξόν σου ανάστασιν».

Μέσα στην οδύνη του πάθους και στην κατάνυξη των καρδιών μας, ζητούμε από τον Χριστό να μας δείξει την ένδοξη Ανάστασή Του!

Ετικέτες Technorati: Μεγάλη Παρασκευή, Σταύρωση

Μεγάλη Εβδομάδα- Μεγάλη Πέμπτη

Η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη στον Ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, την Υπερφυή προσευχή του Κυρίου και την Προδοσία του Ιούδα.

Στον ιερό Νιπτήρα, πριν από το Δείπνο Ο διδάσκαλος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. δεν είναι μια τελετουργική πράξη, αλλά συμβολική έκφραση ταπεινοφροσύνης και αντιαυταρχικής νοοτροπίας. Ο κύριος τονίζει τη σημασία της πνευματικής κάθαρσης που ο ίδιος προσφέρει.

Χωρίς την εσωτερική καθαρότητα και το θείο φωτισμό ο άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει το νόημα της Σταυρικής Θυσίας και να γευτεί τη χαρά της λύτρωσης.

"ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησι τὰ ἱμάτια, καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν. εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος. ἔρχεται οὖν πρὸς Σίμωνα Πέτρον, καὶ λέγει αὐτῷ ἐκεῖνος· Κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὃ ἐγὼ ποιῶ, σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι, γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. λέγει αὐτῷ Πέτρος· Οὐ μὴ νίψῃς τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ' ἐμοῦ. λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὁ λελουμένος οὐ χρείαν ἔχει ἢ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ' ἔστι καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε, ἀλλ' οὐχὶ πάντες. ᾔδει γὰρ τὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπεν· οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε. Ὅτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς· Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν"(Ιω.13, 4-16).

Το Μυστικό Δείπνο, την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας)

Στη διάρκεια του Δείπνου, παρέδωσε, ο Κύριος, στους μαθητές Του, αλλά και σε ολόκληρη την Εκκλησία τη Θεία Ευχαριστία, η οποία αποτελεί το κορυφαίο γεγονός για τη ζωή της Εκκλησίας. Με τη μετάληψη των θείων Μυστηρίων, οι πιστοί χριστοποιούνται, κοινωνούν τον Άχραντο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Έτσι, υο πλήρωμα της Εκκλησίας δεν εγκαταλείπεται ορφανό, αλλά προσκαλείται στο δείπνο της θείας Ευχαριστίας, η οποία είναι η πρόγευση της Βασιλείας του Κυρίου.

"καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. Ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα. καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν· Μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ὁ ἐμβάψας μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα οὗτός με παραδώσει. ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι' οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπε· Μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββί; λέγει αὐτῷ· Σὺ εἶπας. Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ' ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ' ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου. Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν" Μτθ. 26,19-30).

Την προσευχή του Κυρίου στον Κήπο της Γεσθημανή και η προδοσία του Ιούδα.

Στη συνέχεια, στον κήπο της Γεσθημανή, ο κύριος προσεύχεται. Ο ιδρώτας πέφτει ακατάπαυστα από το πρόσωπό Του, ως σταγόνες αίματος, φανερώνοντας τον εσωτερικό αγώνα και την ανθρώπινη αγωνία Του, πριν από το Πάθος. Η προσευχή του δείχνει την αγάπη Του για τον κόσμο, για τη σωτηρία και την Ανάσταση του οποίου οδηγείται προς το Σταυρό, ενώ συγχρόνως φανερώνει τη σχέση αγάπης και υπακοής στον Πατέρα.

" Τότε ἔρχεται μετ' αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· Καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ. καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ' ἐμοῦ. καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ. καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· Οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ' ἐμοῦ! γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ' ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπὼν. τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.

Η προδοσία του Ιούδα και η παράδοσή του κυρίου στο Συνέδριο των Ιουδαίων, αποδεικνύει το μέγεθος της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης σε Εκείνον που τον δέχτηκε και τον αγάπησε, σε Εκείνον που θαυματούργησε μπροστά του, σε Εκείνον που κήρυξε και αποκάλυψε θείες αλήθειες μπροστά του. Η προδοσία του Ιούδα υπήρξε προϊόν της ελεύθερης βουλήσεώς του.

Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ' αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἑταῖρε, ἐφ' ὃ πάρει; τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἀπόστρεψον σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται. ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτω δεῖ γενέσθαι; Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις· Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με· καθ' ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον" (Μτθ.26, 36-56).

Στην ανάμνηση της παράδοσης των Μυστηρίων και της υπερθαύμαστης προσευχής του Κυρίου, όλοι εμείς οι πιστοί παίρνουμε δύναμη, ενισχυόμαστε από τη θεία δωρεά, ώστε να γίνουμε συνοδοιπόροι του δράματος, το οποίο τώρα κορυφώνεται, για να μιμηθούμε τη θεία ταπείνωση και να αποκυρήξουμε το φίλημα της προδοσίας.
Ετικέτες Technorati: Μεγάλη Πέμπτη, Ιερός Νιπτήρας, Μυστικός δείπνος, Υπερφυής Προσευχή, Γεσθημανή, προδοσία Ιούδα, σύλληψη Ιησού

Μεγάλη Εβδομάδα- Μεγάλη Τετάρτη

Η Αγία και Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην πόρνη, στην αμαρτωλή γυναίκα, που μετανιωμένη και συντετριμμένη άλειψε τον Κύριο με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της (Λουκ.7, 37-50) και στην προδοσία του Ιούδα για την παράδοση του Ιησού στο Συνέδριο των Ιουδαίων.

"καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. ... Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. ... Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην".

Ο προδότης μαθητής ξεκίνησε την πορεία του με άριστες προϋποθέσεις, ως μαθητής του Κυρίου και μέλος του άμεσου περιβάλλοντός Του. Οι ίδιες όμως οι επιλογές του τον καταδίκασαν. Η κακή χρήση του "αυτεξουσίου", που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο, ως δώρο, τον κατέδειξε ως το πιο τραγικό και μισητό πρόσωπο στην ανθρώπινη ιστορία.

Η αμαρτωλή γυναίκα αντίθετα, από το κατρακύλισμα της αμαρτίας βρήκε το δρόμο της μετάνοιας που την οδήγησε στο Σωτήρα Χριστό. Με συντριβή και ταπείνωση έρχεται κοντά στον Κύριο αισθανόμενη το μέγεθος της αμαρτίας. Δείχνει με έμπρακτο, ταπεινό και τόσο τρυφερό τρόπο ότι μετανοεί! Δέχεται έτσι τη συγχώρηση και τη σωτηρία της.

Η ιστορία της αμαρτωλής γυναίκας και η ταπεινή της μετάνοια σε σύγκριση και αντιδιαστολή με τη φρικτή προδοσία του Ιούδα προς το Διδάσκαλό του, ενέπνευσε υπέροχους και διδακτικότατους ύμνους.

Τελευταίο στην ακολουθία της Εκκλησίας, ψάλλεται το γνωστό τροπάριο της Κασσιανής, η οποία κακώς συνδέεται με την αμαρτωλή, αφού η Κασσία ή Κασσιανή, ήταν ευσεβής γυναίκα και λογία.

Το Τροπάριο της Κασσιανής <-- Ακούστε το εδώ

Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:
"Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος".

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος.

Μεγάλη Εβδομάδα- Μεγάλη Δευτέρα

Ο Πάγκαλος Ιωσήφ και η ξηρανθείσα συκή

Σήμερα, Μεγάλη Δευτέρα η Εκκλησία προβάλλει δύο γεγονότα: τη ζωή του πάγκαλου (τού ωραίου τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή) Ιωσήφ και το περιστατικό της άκαρπης συκής που ξέρανε ο Κύριος " Πρωῒας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· Πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἂρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε" (Μτθ. 21. 19-22). Η ευαγγελική διήγηση αναφέρεται στους ανθρώπους εκείνους που, αν και τηρούν τους τύπους, τις τυπικές υποχρεώσεις στερούνται πνευματικών αρετών.

Ο Ιωσήφ, έπεσε θύμα της ζήλειας των αδελφών του, οι οποίοι τον πούλησαν ως δούλο σε Ισμαηλίτες εμπόρους. Ο Ιωσήφ βρέθηκε στη δούλεψη ενός αξιωματούχου του Φαραώ, του Πετεφρή, στην Αίγυπτο. Εκεί έδειξε μεγάλη εξυπηρετικότητα και αυτοθυσία, ώστε να ευλογηθεί εκείνο το σπιτικό από το Θεό. Όμως επέδειξε και την αρετή της αποφυγής των πειρασμών, καταφεύγοντας στην προσευχή. Κατηγορήθηκε τότε και φυλακίστηκε άδικα. Η εξήγηση των ονείρων του Φαραώ (7 αγελάδες και 7 στάχυα) του έδωσε επάξια τη θέση του Αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Διαχειρίστηκε με σύνεση την κρίση της σιτοδείας που αντιμετώπισε. Η ανεξικακία του φάνηκε όταν συγχώρησε τα αδέλφια του για το κακό πού του έκαναν. Η ιστορία του Ιωσήφ τονίζει την σημασία της προσωπικής ηθικής που οφείλουμε όλοι να επιδεικνύουμε, όπως κι αυτός. Οπλισμένος με το μεγαλύτερο όπλο που μπορεί να έχει ο άνθρωπος, την πίστη, αντιμετώπισε με θαυμαστή εγκράτεια και αντοχή τις δυσκολίες

Όμως, ο Ιωσήφ προεικονίζει και προτυπώνει τον Κύριο Χριστό μας. Όπως ο Ιωσήφ έτσι κι ο Κύριος φθονήθηκε από τους συμπατριώτες του, πουλήθηκε από τον μαθητή του, βασανίστηκε και σταυρώθηκε.

Το μήνυμα της Μεγάλης Δευτέρας είναι να συγχωρούμε ακόμη και αυτούς που μας έκαναν κακό και να έχουμε αδιάκοπη επικοινωνία και εμπιστοσύνη στο Θεό, όπως και ο Ιωσήφ. Επίσης η Εκκλησία, φέρνοντας το παράδειγμα της συκιάς, θέλει να μας προτρέψει σε πνευματικούς αγώνες για την απόκτηση αρετών.

Αντίο φίλε...

Για το Νίκο Ντάλντα που έφυγε νωρίς...

Φίλε Νίκο,

δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε εκεί στη Θέρμη, ψάχνοντας το κτίριο που θα γινόταν η πρώτη συνάντηση των μεταπτυχιακών φοιτητών του ΕΑΠ, στο πρόγραμμα ¨Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία".

Οταν συστηθήκαμε, με κέρδισε, μας κέρδισε, ο απλός και άμεσος τρόπος που μιλούσες, που φερόσουν... Ήσουν Άνθρωπος!

Μας έδωσες τις γνώσεις σου, μας βοήθησες σε κάθε βήμα της καινούριας ακαδημαϊκής προσπάθειάς μας. Ήσουν δίπλα μας, κοντά μας, όλες τις ώρες, όλες τις μέρες, πάντα πρόθυμος να απαντάς στα ερωτήματα.

Δεν θα ξεχάσω την αγάπη σου για τα παιδιά σου, για την οικογένειά σου, εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα στην παραλία της Θεσσαλονίκης! Τις ανέμελες συζητήσεις για όλα τα θέματα, το έντονο χιούμορ, που περιέβαλλε όλες σου τις κουβέντες.

Η δυσάρεστη αναγγελία της ασθένειάς σου, ήταν ένα σοκ. Το θάρρος σου. η αισιοδοξία σου και η βαθιά σου πίστη στο Θεό, ήταν εκείνα που αποκομίζαμε όταν συζητούσαμε από το τηλέφωνο. Ποτέ δεν έχασες την πίστη σου, πάντα έλπιζες...

Το μεσημέρι της 18ης Απριλίου όμως, έμελλε να πληροφορηθούμε το δυσάρεστο γεγονός:

"Ο Νίκος δεν είναι πια ανάμεσά μας".

Καλό ταξίδι φίλε Νίκο!

Θα μείνεις για πάντα στη μνήμη και στις αναμνήσεις μας!

Ήσουν ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Ο Νικόλαος Ντάλντας σπούδασε Παιδαγωγικά και Θεολογία στη Θεσσαλονίκη
Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές τον σπουδές στο Κανονικό Δίκαιο στη Νομική Σχολή Jean Monnet του Πανεπιστημίου Paris XI και στη Σχολή Κανονικού Δικαίου του Institut Catholique de Paris, καθώς και στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Paris I –Sorbone-Pantheon. Ακολούθησε σπουδές ειδίκευσης διδακτορικού κύκλου στο Κανονικό και Εκκλησιαστικό Δίκαιο, αντιπροσωπεύοντας το Πανεπιστήμιο Paris XI στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Εrasmus-Gratianus. Ήταν διδάκτωρ Νομικής με label europeen της Νομικής Σχολής Jean Monnet του Πανεπιστημίου Paris XI και διδάκτωρ Κανονικού Δικαίου του Institut Catholique de Paris. Επίσης ήταν κάτοχος του Πιστοποιητικού Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης στην Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του ΕΑΠ. Συνεργάστηκε, με το ερευνητικό Κέντρο μεταπτυχιακών και μεταδιδακτορικών σπουδών Droit et Sosietes Religieuses που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο Paris XI. Έχει εργαστεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και συνεχίζει να εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συμμετείχε ως επιμορφωτής στη Θεολογία από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στο πλαίσιο αξιοποίησης των Δικτυακών και Υπολογιστικών Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και πολλά άρθρα σε θέματα που αφορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το κανονικό καθεστώς με τα προβλήματα και τη σημασία της ορθόδοξης διασποράς, την ιστορία της Ίμβρου και της διασποράς των Ιμβρίων. Δίδασκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και πολιτισμού Παρευξείνιων χωρών. Ήταν διδάσκων, Καθηγητής-Σύμβουλος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, στο πρόγραμμα σπουδών «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία».

Βρες τι αγαπάς και καν’το

Βρες τι αγαπάς και καν’το. Σε αυτό συνοψίζονται τελικά όλα. Παραδέχομαι ότι δεν αγαπούσα ανέκαθεν το δασκαλίκι. Ένιωθα σαν ψάρι έξω απ’ το νερό. Μέσα στην τάξη είσαι μόνος σου, ένας άντρας ή μια γυναίκα, αντιμέτωπος με πέντε τμήματα κάθε μέρα, πέντε τμήματα γεμάτα εφήβους......Μπορεί να σε συμπαθούν, μπορεί ακόμη και να σε αγαπούν, όμως είναι νέοι κι η αποστολή των νέων είναι να εξαλείψουν τους γέρους από τον πλανήτη. Το ξέρω ότι υπερβάλλω, όμως είσαι σαν τον πυγμάχο που μπαίνει στο ρινγκ ή τον ταυρομάχο που κάνει την είσοδο του στην αρένα. Μπορεί να σε βγάλουν νοκ-άουτ ή να σε ξεκοιλιάσουν. Όμως αν δεν το βάλεις κάτω, μαθαίνεις τα κόλπα. Είναι δύσκολο όμως πρέπει να καταφέρεις να νιώθεις άνετα στην τάξη. Πρέπει να είσαι εγωιστής. Όταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο, η αεροπορική εταιρία σε προειδοποιεί ότι αν υπάρξει έλλειψη οξυγόνου πρέπει να φορέσεις τη δική σου μάσκα πρώτα, ακόμη κι αν το ένστικτό σου λέει να σώσεις το παιδί.

Η τάξη είναι το θέατρο ενός συγκλονιστικού δράματος. Ποτέ δε θα μάθεις τι καλό ή τι κακό έχει κάνει στα εκατοντάδες παιδιά που έρχονται και φεύγουν. Τα βλέπεις να βγαίνουν από την τάξη: ονειροπόλα, αδιάφορα, σαρκαστικά, εκστατικά, χαμογελαστά, προβληματισμένα. Υστερ’από μερικά χρόνια, αναπτύσσεις κεραίες. Μπορείς να καταλάβεις πότε τους έχεις αγγίξει ή τους έχεις αποξενώσει. Είναι χημεία. Είναι ψυχολογία. Είναι ζωικό ένστικτο. Πορεύεσαι μαζί με τα παιδιά και, όσο θέλεις να είσαι δάσκαλος, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις. Μην περιμένεις βοήθεια από τους ανθρώπους που ξέφυγαν από την τάξη, τους υψηλότερα ισταμένους. Είναι απασχολημένοι να παρευρίσκονται σε γεύματα και να κάνουν υψηλότερες σκέψεις. Είσαι εσύ και τα παιδιά. Οπότε το κουδούνι χτύπησε. Τα λέμε αργότερα.

Κάποιος έπρεπε να μου είχε πει. Ε! Μακ, η ζωή σου Μακ, τριάντα χρόνια από τη ζωή Μακ θα είναι σχολείο, σχολείο, σχολείο, παιδιά, παιδιά, παιδιά, γραπτά, γραπτά, γραπτά, διάβασε και διόρθωσε, διάβασε και διόρθωσε, βουνά ολόκληρα από γραπτά να συσωρεύονται στο σχολείο, στο σπίτι, μέρες και νύχτες να διαβάζεις...
...Βουνά ολόκληρα από παιδικές ασημαντότητες, Μακ. Αν άνοιγαν το κεφάλι σου θα έβρισκαν μέσα χιλιάδες εφήβους σκαρφαλωμένους σε κάθε πιθαμή του μυαλού σου...
...Να θυμάσαι ότι, αν αυτός θα είναι ο κόσμος σου, είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς τους, ένας έφηβος. Ζεις σε δυο κόσμους. Είσαι μαζί τους, μέρα μπαίνει - μέρα βγαίνει, και δεν μπορείς να φανταστείς Μακ, τι επιπτώσεις έχει αυτό στο μυαλό σου. Αιώνιος έφηβος...
...Όμως αυτό είναι η μια πλευρά του νομίσματος Μακ. Σε κάθε σχολική τάξη, πάντα κάτι συμβαίνει. Σε κρατάνε σε εγρήγορση. Σε διατηρούν φρέσκο. Δε θα γεράσεις ποτέ, αλλά ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί να έχεις για πάντα το μυαλό ενός εφήβου...

Από το βιβλίο Δάσκαλος του Φράνκ Μακ Κόρτ, εκδόσεις Scripta

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το είδα στο forum του τηλεμαθήματος "Το eTwinning και τα διαθεματικά σχέδια εργασίας" . Τα posts εγράφησαν από τις εκλεκτές συναδέλφισσες: Ειρήνη Πατεράκη, Ανθή Θεοδώρου και Σταυρούλα Ζευγαρά.

Περιδιαβαίνοντας το Διαδίκτυο

Γραφειοκρατική εκκλησιολογία
Άρθρο του Σταύρου Γιαγκάζογλου στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 06-04-2008

Η ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι κάτι δεδομένο, κάτι που μπορεί να επιβληθεί ως αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι ο καρπός του διαρκούς αγώνα της εκκλησιαστικής κοινότητας να συναντήσει, να γνωρίσει και, τελικά, να παραδοθεί στην αλήθεια της Εκκλησίας, που είναι ένα πρόσωπο: ο Ιησούς Χριστός. Χρειάζεται, όμως, να τονισθεί ότι, όταν μιλάμε για ενότητα, δεν πρόκειται για ένα άθροισμα από ατομικές εμπειρίες ψυχολογικού επιπέδου, εκ των οποίων, συνήθως, προκύπτουν διαφοροποιήσεις, αντιθέσεις, υποκειμενικές ερμηνείες, ακόμη και παραχαράξεις. Αλλά δεν είναι ούτε ένας απρόσωπος, άοσμος, άγευστος, απεχθής, τελικά, χυλός. Οι πιστοί εκφράζουν τα προσωπικά, και γι' αυτό μοναδικά χαρίσματά τους και τα θέτουν στη διάθεση της εκκλησιαστικής κοινότητας.

Περισσότερα θα διαβάσετε αν επισκεφτείτε την εξής διεύθυνση: http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=06.04.2008,id=53794064

«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε»
Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας. Εφημερίδα Καθημερινή, 06-04-2008

Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς. Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να ενδιαφερόντουσαν για την ελληνική οικογένεια αλλά αδιαφορούν πλήρως», επισημαίνει. Οσο για εκείνους που βλέπουν μια νέα επίθεση κατά της Εκκλησίας απαντά με νόημα: «Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς». Οι θέσεις του πατρός Φιλόθεου Φάρου, όπως τις αναπτύσσει σήμερα στην «Κ», που θίγουν και το πλαίσιο σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, σίγουρα θα αποτελέσουν αφορμή διαλόγου, αφού πολλοί θα συμφωνήσουν πολλοί θα διαφωνήσουν, άλλοι θα συνυπογράψουν, άλλοι θα θυμώσουν...

Περισσότερα θα διαβάσετε αν επισκεφτείτε την εξής διεύθυνση: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/04/2008_265456

Θα εντοπιστεί το «σωματίδιο του Θεού»;

Ο «πατέρας» του «σωματιδίου του Θεού», ο Βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς δήλωσε πεπεισμένος ότι σύντομα θα αποδειχθεί η ύπαρξη της δύναμης που δίνει μάζα στο σύμπαν και καθιστά δυνατή την ύπαρξη της ζωής, θεωρία που διατύπωσε ο ίδιος πριν από περίπου 40 χρόνια.

Ο Χιγκς ανέφερε ότι το σωματίδιο γνωστό ως «μποζόνιο Χιγκς» θα εντοπισθεί όταν τεθεί σε πλήρη λειτουργία ο μεγάλος επιταχυντής σωματιδίων του ερευνητικού κέντρου CERN στα σύνορα Γαλλίας - Ελβετίας. «Το πιο πιθανό είναι το σωματίδιο να εμφανιστεί αρκετά γρήγορα, είμαι 90% σίγουρος ότι θα συμβεί αυτό», δήλωσε ο 78χρονος Χιγκς.

Η ύπαρξη του αόρατου πεδίου, για το οποίο πρώτος μίλησε ο Βρετανός φυσικός, είναι σήμερα αποδεκτή από τους επιστήμονες, ενώ η δημιουργία του τοποθετείται χρονικά μερικά εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, 15 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η θεωρία του προέκυψε προκειμένου να εξηγήσει το γιατί η μάζα εξαφανίζεται όταν η ύλη διασπάται στα μικρότερα μέρη της, σε άτομα, μόρια και θεωρητικά υποατομικά σωματίδια γνωστά ως κουάρκ.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ONLINE 09/04/2008